บทที่ 8
เขินเหรอครับ
“บ๊ายบาย..เจอกันพรุ่งนี้น๊า”
มายด์โบกมือลาเพื่อนสนิททั้งสองก่อนเดินไปยังลานจอดรถที่นัดหมายกับลุงเชียรเอาไว้ หญิงสาวเดินไปด้วยความประหม่า เมื่อมีสายตานักศึกษาชายหลายคนมองมา บางคนถึงกับเดินเข้ามาทักทาย ขอรู้ชื่อ ขอไลน์บ้าง แต่พอเจอสีหน้าตื่นกลัวและไม่ยอมพูด คนเหล่านั้นก็ยอมล่าถอย มายด์เร่งฝีเท้าแต่แล้วก็ต้องหยุดเดินกะทันหัน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่อเห็นร่างสูงตรงหน้า
“ไง..น้องสาว”
เสียงทุ้มน่าฟังกล่าวทักทาย พร้อมเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ มาร์ชโน้มตัวลงเล็กน้อย ยื่นหน้าเข้าไปหาหญิงสาวเพื่อต้องการเย้าแหย่ ส่งผลให้แก้มเนียนใสแดงระเรื่อ เพราะเขามีท่าทีแบบนี้กับเธอเป็นครั้งแรก
..เนี่ย ก็เป็นซะอย่างงี้ ไม่ให้อยากเอาได้ไงวะ ยิ่งเขินก็ยิ่งน่ารัก ยัยบื้อเอ๊ย..
“พี่มาร์ช”
ริมฝีปากอมชมพูจิ้มลิ้มขยับพูดแผ่วเบา เธอไม่รู้ว่าจะยิ้มให้เขาดีหรือเปล่า หรือต้องทักทายอะไรที่ดีกว่านี
