บทที่ 25
ต้องเลือก
“ถ้ามาร์ชก้าวขาออกจากห้องนี้โดยที่ไม่มีปรางไปด้วย เราสองคนก็จบกันวันนี้!”
ขายาวที่กำลังก้าวต้องหยุดชะงักกะทันหัน ชายหนุ่มหันกลับไปสายตาทั้งคู่สบกันอย่างมีความหมาย ภาพวันเก่าๆ ที่เคยมีย้อนเข้ามาในความคิดและมาร์ชก็พยายามข่มความรู้สึกที่มีต่อผู้หญิงอีกคนที่กำลังรอเขาอยู่เอาไว้
อยากอยู่กับมะปรางไม่อยากให้เธอเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ว่ามายด์ก็คือคนที่เขาไม่สามารถปล่อยได้
ความคิดตีกันอยู่ในหัวมาร์ชจึงยืนนิ่งอยู่นานจนในที่สุดความรู้สึกที่แอบซ่อนอยู่ในส่วนลึกก็เอาชนะ เขาคงพ่ายแพ้ให้กับความใสซื่อ แม้ยังไม่ชัดเจนว่าคือความรักแต่มันก็มากพอที่จะทำให้เขาเลือกทำในสิ่งที่ใจโหยหาและอยากทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
“ขอโทษนะที่วันนี้เราเลือกปรางไม่ได้ ขอโทษจริงๆ”
จบประโยคมาร์ชก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่รู้สึกดีด้วย ต่อให้ไม่ได้รักแต่มะปรางก็คือผู้หญิงคนเ
