เธอปวดท้องประจำเดือนเขายังไปซื้อยามาให้ เมฆเป็นคนทื่อๆ แข็งๆ ค่อนข้างดิบๆ เถื่อนๆ พูดจาตรงไปตรงมาแต่ดูแลเธอดีมาก เธอเลยรักเขาหมดหัวใจ
เวลาพูดด้วย เมฆก็แทนตัวเองว่าฉันเธอ บางทีก็เรียกเธอว่าหนูมิ แต่ไม่เคยแทนตัวเองว่าลุง เธอแอบคิดว่าเขาคงไม่อยากแก่ แต่เขาจะเรียกแทนตัวเองว่ายังไงเธอก็รักเขาจนหน้ามืดตามัวนั่นแหละ
แต่เหนือสิ่งอื่นใดเธอก็อยากมีโอกาสทางการศึกษา อยากเรียนหนังสือ อยากเสียจิ้นให้ผู้ชายที่รัก มันอาจเป็นความฝันไร้สาระประสาเด็ก แต่เธอก็คิดว่าเดี๋ยวก็ตาย ช่างหัวมันบ้างก็ได้
มิรินไม่เคยวาดฝันถึงครอบครัวแสนสุข สามีภรรยารักใคร่กันและกันเพราะเธอไม่เคยพบเจอมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของตัวเอง หรือครอบครัวของเพื่อนฝูง
เธอกินอาหารอย่างหิวโหย ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า ไม่มีเงินติดตัวเลย โดนพี่ชายที่ติดยาขโมยไปหมด
“ค่อยๆ กินสิ หิวเหรอ”
เขาหรี่ตามอง เธอรีบกลืนลงคอก่อนพยักหน้า ยิ้มแป้นให้เขา
