แต่เดี๋ยวนะ!
“พี่เก้าคะ แล้วห้องของหนูนาล่ะคะ”
คนซื่อบื้อเอ่ยถาม ไม่เคยระแคะระคายเลยว่าโดนหลอกกินตับซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“มันเหลืออยู่แค่ห้องเดียว หนูนานอนห้องเดียวกับพี่”
คนพูดหลุบตาลง โดยที่เธอไม่อาจได้เห็นแววตา แต่ถึงเห็นก็คงไม่รู้ เพราะเธอไม่เคยอ่านสายตาของเขาออกเลย
“คะ?”
เอาอีกแล้ว เธอได้แต่อ้าปากค้าง แต่นั่นไม่ใช่เวลา เธอต้องไปแต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงกับเขาในคืนนี้
นราวดีไม่มีชุด แต่มันไม่ใช่ปัญหาเมื่อเขาได้เตรียมมันเอาไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว
คนที่นั่งรอเธออยู่รอบนี้ดูใจเย็นไม่ได้เหลือบมองนาฬิกาบ่อยๆ เหมือนเมื่อตอนเช้า เธอเดินออกมาด้วยความรู้สึกประม่านิดๆ กับชุดราตรีราคาแพงที่มันไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
อัครัฐเงยหน้าขึ้นจากการอ่านข่าวสารในโทรศัพท์มือถือ เห็นเลขาสาวในชุดสวยแอบเซ็กซี่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาดูพึงพอใจขณะเดินมากุมมือเธอเอาไว้
มือหนากระตุกเบาๆ เธอก็เดินตามเขาไปอย่างง่ายดาย
