คนโปรดคุณหมอ

11

เวทิกาหูอื้อ ตาลาย ไม่อยากเชื่อว่าประโยคที่ได้ยินจะมาจากคนที่มีอาชีพน่านับหน้าถือตาอย่างเขา เป็นเด็กหมออย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก!

“พูดอะไรบ้าๆ!” มือเล็กผลักอกหนาแน่นออกอย่างแรง เธอไม่มีทางยอมขายศักดิ์ศรีของตัวเองเป็นครั้งที่สอง แค่การต้องยอมเป็นนางบำเรอให้เสี่ยวาโย มันก็มากเกินจะรับไหวแล้ว

“ใจเย็นก่อนสิสาวน้อย คุณยังไม่ทันได้ฟังข้อเสนอของผมเลยนะ”

อัคคีพูดอย่างใจเย็น เข้าใจดีว่าเวทิกาคงรู้สึกเหมือนเขากำลังดูถูกเธออีกคน และแม้การกระทำดูจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไร ในเมื่อสิ่งที่ต้องการคือครอบครองเรือนกายงดงามตรงหน้านี้ และเขาก็มั่นใจว่าตนเองมีดีมากกว่าไอ้เสี่ยชั่วนั่น ถ้าเธอต้องเลือกและฉลาดพอก็น่าจะรู้ว่าควรเลือกใคร

“ฉันไม่ฟังข้อเสนออะไรของหมอทั้งนั้น ฉันไม่ได้อ่อนต่อโลกจนไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังจะเสนอให้คืออะไร เพราะฉะนั้นเก็บความหวังดีของคุณไว้เถอะค่ะ เพราะว่าฉันไม่ต้องการ” พูดด้วยความโมโห เสียแรงที่เธออุตส่าห์คิดว่า อัคคีเป็นสุภาพบุรุษ ที่แท้ เขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่เห็นเธอมีค่าแค่ร่างกายเท่านั้น

“งั้นลองพูดมาสิ ผมต้องการอะไร ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะเดาใจผมถูกไหม?” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขารู้ดีว่ากับผู้หญิงตรงหน้าต้องใช้เหตุผลเกลี้ยกล่อมอย่างค่อยเป็นค่อยไปจึงจะเอาชนะเธอได้

“หึ! ก็เงื่อนไขทุเรศๆ ที่ไม่ได้ต่างจากที่เสี่ยวาโยน่ะสิ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คุณเป็นถึงหมอ แต่กลับมีความคิดชั่วๆ ไม่ต่างจากเสี่ยชั่วนั่น!”

“พูดอะไรช่วยให้เกียรติกันหน่อย แม้ว่าผมจะอยากได้คุณอย่างที่พูดนั่นก็จริง แต่ใช่ว่าจะใจดีจนยอมให้คุณมาพูดจาไม่ให้เกียรติผมแบบนี้”

คราวนี้ อัคคีเริ่มไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าสาวสวยตรงหน้าที่ตอนแรกเหมือนจะเป็นคนอ่อนหวาน แต่กลับมีถ้อยคำที่ดุร้ายเสียจนเขาเองก็คาดไม่ถึง

“แล้วสิ่งที่หมอกำลังทำคือการให้เกียรติฉันหรือไง ในเมื่อหมอไม่ให้เกียรติฉันก่อน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้เกียรติคนอย่างหมออีกต่อไป”

เวทิกาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ใช่คนที่จะด่าว่าใครอย่างไม่มีเหตุผล แต่สำหรับเขาก็สมควรแล้วกับการที่ทำทีเหมือนอยากช่วยเหลือ แต่ที่แท้ก็คิดไม่ดี และหวังจะย่ำยีไม่ต่างจากไอ้เสี่ยชั่วนั่น

“หึ ท่าทางผมจะประเมินคุณต่ำไป แต่ก็ดี เก่งๆ แบบนี้ผมชอบ และหวังว่าคุณน่าจะฉลาดพอว่าจะเลือกเป็นเมียใคร ระหว่างเป็นเมียของผมที่จะได้ทุกอย่างแบบที่คุณต้องการ ไม่ใช่แค่เงินล้าน แต่คุณจะได้มากกว่านั้น กับการเป็นเมียของไอ้เสี่ยชั่วที่ทำงานผิดกฎหมาย แถมคุณแทบไม่ได้อะไรจากการเสียตัวให้มันด้วยซ้ำ นอกจากการทดแทนบุญคุณให้แม่เลี้ยง”

อัคคียักไหล่อย่างคนเหนือกว่า จริงอยู่ที่ว่าอยากได้หญิงสาว แต่ความที่เป็นคนทิฐิสูงและไม่เคยอ่อนข้อให้กับผู้หญิงคนไหน แน่นอนว่าหากเวทิกาโง่ที่จะปฏิเสธข้อเสนอ เขาก็คงไม่แคร์เธออีกต่อไป

“สุดท้ายก็คือขายตัวอยู่ดีสินะคะ” เวทิกาส่ายศีรษะด้วยความเสียใจ และไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตตนเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่ผู้ชายพากันอยากซื้อไปเป็นนางบำเรอ แต่ไม่มีใครคิดจะมองเห็นคุณค่าที่แท้จริงของเธอเลย

“ก็ใช่ แต่การเป็นเด็กของผม ผมรับรองว่าผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด” ชายหนุ่มพูดด้วยความมั่นใจ ก่อนจะมองเวทิกาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์อย่างห้ามไม่ได้ เธอสวยและน่าดึงดูดเสมอ ยิ่งยามที่กำลังอยู่ในอาการโมโห มันยิ่งทำให้อยากปราบพยศและได้เจ้าหล่อนมาอยู่ใต้อาณัติของเขามากขึ้น

“ฉันปฏิเสธค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับข้อเสนอที่ไม่อยากได้ และหวังว่าเราคงไม่เจอกันอีกนะคะ” พูดอย่างรวดเร็ว ไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลาคิดแม้แต่น้อย

“ไม่ต้องรีบให้คำตอบผมก็ได้ แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ เงินสองล้านจะเข้าบัญชีคุณทันที เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็ไปพบผมละกัน คุณน่าจะรู้ว่าจะเจอผมได้ที่ไหน” อัคคีพูดอย่างไม่ใส่ใจมากนัก เพราะรู้ว่าตอนนี้ หญิงสาวคงกำลังสับสน แต่ไม่รู้อะไรทำให้มั่นใจว่าสักวันเธอจะต้องกลับมาหาเขาอย่างแน่นอน

“ลาก่อนค่ะ คุณหมอ!”

เวทิกาพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น ก่อนจะเดินออกจากเพนต์เฮาส์ของเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัว

เวทิกากลับมาที่บ้านของตนเองอย่างยอมรับชะตากรรม รู้ดีว่าตอนนี้ที่บ้านคงกำลังเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องที่เธอหายไปกับผู้ชายคนอื่น และก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ เพราะตอนนี้ รถของเสี่ยวาโยจอดอยู่ที่หน้าบ้าน หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจอย่างปลดปลง อย่างไรเสียคืนนี้คงต้องคุยกับเสี่ยวาโยให้รู้แล้วรู้รอด

“แม่!”

ภาพแรกที่เห็นเมื่อเข้าไปในบ้าน คือพิสมัยและเบญจากำลังอยู่ในสภาพสะบักสะบอมจากการโดนซ้อม และแน่นอนว่าจะเป็นฝีมือของใครไปไม่ได้นอกจากเสี่ยวาโย

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ ถึงกับต้องทำร้ายร่างกายกันขนาดนี้เลยเหรอ!” เวทิกาก้มลงไปหาผู้เป็นแม่ด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะมองเสี่ยวาโยด้วยสายตาไม่พอใจ

เผียะ!

“หืม อีนังชั่ว แกหายไปไหนของแกฮะ!”