EP 24: นางบำเรออุ้มรัก
ความเสียวซ่านจางหายไปจนหมดสิ้น ตอนนี้เหลือแต่ความเจ็บปวดและความน้อยใจเท่านั้น
“นวลบอกให้ออกไปไงคะ อื้อ... ออกไป...”
“ไม่”
ปภินวิชส่ายหน้าไปมา และก็ไม่ยอมขยับกายออกไปไหน แม้ว่าจะถูกสาวน้อยผลักไสสุดแรงก็ตาม
“ฉันมารับเธอกลับบ้าน”
น้ำตาแห่งความเจ็บปวดทะลักไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้นไหว
“บ้าน...?” หล่อนหัวเราะเจ็บช้ำ “นวลขายบ้านไปแล้ว และก็จะไม่กลับไปกรุงเทพฯ อีก”
เขาระบายยิ้มอ่อนโยน ก้มลงจูบซับเม็ดเหงื่อที่หน้าผากให้อย่างอ่อนโยน แต่สัมผัสของเขากลับยิ่งทำให้หล่อนเจ็บปวด
“บ้านของเราไง”
“ไม่มีคำว่า ‘เรา’ สำหรับนวลกับคุณวิชหรอกค่ะ” หล่อนมองเขาอย่างเจ็บปวด
“นวลไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณวิชมาที่นี่ได้ยังไง และนวลตกอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง แต่นวลไม่ต้องการเจอหน้าคุณวิชอีก ออกไปจากตัวของนวลค่ะ”
ดวงตากลมโตที่มองมาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า แถมน้ำเสียงก็ยังห่างเหินจนคนฟังสะท้านไปทั
