"รอดูก่อนว่าจะพูดรู้เรื่องมากกว่านี้หรือเปล่า ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เด็กคนนั้นต้องกลัวขนาดนี้" พ่อเลี้ยงรักษาเกลียดพวกคนเลวๆ เขาอยากรู้ตัวคนที่ทำให้เด็กสาวต้องเป็นเช่นนี้
"ครับ งั้นผมขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะครับ" ภุชงค์พูดเท่านั้นแล้วจึงเดินออกจากห้องทำงานของเจ้านายไป
ทว่าผู้จัดการไร่หนุ่มกลับเดินออกมาเจอกับนิษฐาเข้า หญิงสาวขยับนิ้วชี้ขึ้นมาแตะริมฝีปากอวบอิ่มของตนเป็นสัญลักษณ์บอกให้ชายหนุ่มเงียบ จากนั้นจึงพยักหน้าเล็กน้อย และเดินนำเขาออกไปยังบริเวณหน้าบ้าน
"นายหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ?" เขาถามเมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าเป็นกังวล
"นายหญิงอะไรกันคะ เรียกเจียเหมือนเดิมนั่นแหละดีแล้วค่ะ" หญิงสาวบอก
"ได้ยังไงกันครับ คุณเป็นเมียพ่อเลี้ยง เรียกนายหญิงถูกต้องแล้วครับ" นิษฐาฟังแล้วก็ไม่อยากจะเถียงกับภุชงค์
"ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะ เห็นคุณชงค์หน้าเครียด" เธออดที่จะ
