"อันนาครับ นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ อีกไม่เกินสิบนาทีเพื่อนพี่ก็ลงมาแล้ว" รักษ์ตะวันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟารับรองแขกของโรงแรม
แต่อันนาไม่ยอมหันกลับไปหาเขา เธอกำลังจ้องมองไปยังผู้ชายตัวสูงบุคลิกดี ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ชายหนุ่มในชุดสูทผูกเนกไทกำลังเดินมาและยังส่งยิ้มให้อันนามาแต่ไกล
"พี่...พี่นนท์มาทำอะไรที่นี่คะ?" เธอทักทายอานนท์ด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้งอึ้ง จากนั้นจึงนึกขึ้นมาได้ เลยขยิบตาข้างหนึ่งเป็นการส่งสัญญาณอะไรบางอย่างกับเขา
"ผมพาท่านประธานมาประชุมที่นี่ครับ ผมคิดว่าคุณหนูรู้..."
"หนูนา!" เธอรีบพูดแทรกขึ้น เพราะไม่อยากให้อานนท์เรียกตนว่าคุณหนูต่อหน้ารักษ์ตะวัน
"หนูนา?"
"หนูนาดีใจนะคะที่เจอพี่นนท์ที่นี่" เธอยิ้มเจื่อน อานนท์แปลกใจกับท่าทางและคำพูดของเจ้านายสาว เขาจึงชะเง้อมองไปยังรักษ์ตะวันที่กำลังมองมายังตนและอันนาด้วยสีหน้างวยงงเช่นเดียวกัน
"เอ่อ...คุณหนูนามาเที่ยวที่เชียงรายเหรอครับ?" เ
