“พอกินได้ไหม” สิงห์เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เงียบกริบไม่วิจารณ์ว่าอาหารที่กินเข้าไปเป็นอย่างไรบ้าง
“พอกินได้น่ะค่ะ รสชาติก็งั้น ๆ” เหมือนเพิ่งได้สติจึงรีบพูดสบประมาทออกไปเช่นนั้น พิมาลินไม่ได้สนใจคนทั้งคู่ เธอรับประทานอาหารเงียบ ๆ
อาการก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารโดยไม่สนใจใครเลยของภรรยาทำให้สิงห์รู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น พิมาลินก็จัดการกับจานชามและเดินตัวปลิวขึ้นห้อง เธอทำเหมือนกับว่าในบ้านหลังนี้ไม่มีสิงห์กับสีแพรอยู่ด้วย หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จแล้วเธอก็ทิ้งตัวลงนอนในที่ของเธอเอง ในขณะที่สิงห์กำลังเอาตัวรอดจากสีแพรอยู่ และกำลังหงุดหงิดที่เมียของเขาไม่มีอาการหึงหวง หรือปกป้องเขาจากผู้หญิงคนอื่นเลย
“เฮียว่าแพรควรนอนได้แล้ว” สิงห์กดร่างของสีแพรลงบนเตียงในห้องนอนอีกห้องก่อนจะถอนใจเฮือกใหญ่ เขาไม่เคยมีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนมานานแล้ว ตั้งแต่มีพิม
