“ปล่อยลินนะ”
“ชอบช่วยตัวเองให้ฉันดูไม่ใช่เหรอ ไหนเขี่ยติ่งให้ดูหน่อยสิ เผื่อฉันจะได้มีอารมณ์กระเดือกเธอลงบ้าง”
“เฮีย!” พิมาลินเรียกเขาทั้งน้ำตา
“ทำไม หรือจะบอกว่าไม่มีอารมณ์ มีหรือไม่มีเธอก็ต้องนอนกับฉันในคืนนี้ อยากแต่งงานกับฉัน ฉันก็แต่งแล้วไง แล้วเธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง” เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอออกจนขาดวิ่น ชุดเจ้าสาวแสนสวยฉีกขาดแบบไม่มีชิ้นดี และเธอก็รู้ว่าเขามีปัญญาจ่ายมัน
ผิวเนียนละเอียดของเธอเสียดสีกับเนื้อผ้าราคาแพงจนแดงช้ำ สิงห์ไม่คิดออมมือที่จะกระทำกับเธอราวสัตว์ป่า
ร่างแข็งแกร่งที่ยัดเยียดความเป็นชายเข้ามาในขณะที่เธอไม่พร้อม ทำให้เธอเจ็บปวดจนต้องร้องไห้ออกมา กว่าพายุอารมณ์ของเขาจะจบลงได้ เธอก็ป่นปี่ไม่มีชิ้นดี เขาพลิกกายลงจากร่างของเธอก่อนจะหอบหายใจออกมาแรง ๆ
“ไสหัวลงไปจากเตียงได้แล้ว ที่นอนของเธอตรงโน้น ฉันไม่ชอบนอนร่วมเตียงกับคนที่เกลียด” ประโยคของเขายิ่งกว่าน้ำกรดราดลงกลา
