“ร้อน”
“คะ”
“ร้อน”
“แล้วไงคะ”
“ก็ร้อนไง”
ร้อนก็ร้อน... พริมาหน้าเหวอ เธอจัดการเช็ดตัวให้เขา มือบางปลดเชือกที่ผูกเป็นปมเอาไว้ที่เสื้อของเขา ก่อนจะจัดการเช็ดตัวให้ เขาอยากให้เธอมีส่วนร่วมกับเขาทุกสิ่งอย่าง ไม่ว่าจะเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
“หิว”
“คะ”
“ก็หิวไง” หิวก็หิว พริมาบอกตัวเองในใจ เธอไม่ได้ติดขัดอะไรที่จะปรนนิบัติเขานี่นา
“เฮียอยากกินอะไรคะ”
“อยากกินพรีม”
“คะ?”
“อะแฮ่ม อยากกินอะไรก็ได้ที่อร่อย”
“อะไรก็ได้ที่อร่อยเหรอคะ” เธอกะพริบตาปริบ ๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงหาว่าเขากวน แต่เธอรู้ว่าเขาหมายความแบบนั้นจริง ๆ
“โอเคค่ะ” เธอหายไปพักหนึ่งก่อนจะขึ้นมาพร้อมอาหารเต็มไม้เต็มมือ
“หายไปนาน ไปผลิตอาหารมาหรือไง” นั่นปะไร นี่แหละเขา เถื่อน ผู้ชายเถื่อน ๆ ปากร้ายและอาจจะมีฟาร์มสุนัขเอาไว้ในปากด้วย
“ไม่ได้ไปตั้งโรงงานผลิตอาหารมาหรอกค่ะ แต่ไปซื้อที่ร้านเจ้าดัง อร่อยที่สุดในละแวกนี้มาค่ะ”
