ตอนที่ 10
1001 Words
เป็นไปตามคาด เมื่อแม่ใหญ่นวลกับกมลฉัตรกลับมาถึงบ้านไม่นาน ป้าเล็กคนข้างบ้านก็ถือกล้วยน้ำว้าหนึ่งหวีเดินมาหาแม่ใหญ่นวลถึงสวนผักหลังบ้าน ส่วนกมลฉัตรนั้นขอตัวไปพักผ่อนในห้องนอนแล้ว เพราะเธอรู้สึกเพลีย
“แม่ใหญ่นวล ฉันเอากล้วยน้ำว้ามาฝาก สุกพอดีกำลังน่ากิน”
ยายนวลนั่งอยู่บนตั่งตัวเล็ก ท่านชะงักมือที่กำลังถอนหญ้าออกจากแปลงผัก เงยหน้ามองเพื่อนบ้านด้วยสายตารู้ทันแวบหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าลงมือทำงานต่อและพูดไปด้วยว่า
“เอากล้วยมาให้ หรือจะมาถามข่าวอีหล่ากู”
อีหล่าของแม่ใหญ่นวลก็คือกมลฉัตร
อีหล่าเป็นคำสรรพนามที่สื่อถึงความเอ็นดูที่ผู้ใหญ่ใช้เรียกลูกสาว หลานสาว หรือเด็กผู้หญิง
ป้าเล็กยิ้มแหย เดินไปนั่งลงตรงหน้าแม่ใหญ่นวล ระหว่างนางกับแม่ใหญ่มีแปลงผักกั้นกลางไว้
“อยากเอากล้วยน้ำว้ามาให้อีหลีเด้อ”
“ขอบใจ เอาไปวางไว้ที่แคร่หน้าบ้านให้หน่อย กูบ่ว่าง ทำงานอยู่”
แม่ใหญ่นวลยังคงก้มหน้าทำงานต่อ คนที่อยากรู้เรื่องชาวบ้านก็เริ่มอยู่ไม่สุข ถ้านางลุกขึ้นแล้วเอากล้วยไปวางไว้ที่แคร่ ก็คงต้องกลับบ้านเลย วันนี้คงไม่รู้เรื่องของหลานสาวแม่ใหญ่นวล
“จริง ๆ กะอยากฮู้เรื่องของอีนางฉัตรนำจั๊กหน่อย”
ป้าเล็กอ้อมแอ้มบอกว่า จริง ๆ แล้วนางก็อยากรู้เรื่องของกมลฉัตรอยู่นิดหน่อย
แม่ใหญ่นวลถอนหายใจแรง เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนบ้านที่ใส่ใจความเป็นไปของหลานสาวของท่าน
“อีหล่ากูท้อง”
แม่ใหญ่นวลบอกสั้น ๆ แค่นั้น แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ
“ท้องกับไผ ไผเป็นผัวอีนางฉัตร”
คนอยากรู้รีบถามต่อทันทีว่าท้องกับใคร และใครเป็นผัวของกมลฉัตร
“ผัวอีหล่าตายแล้ว”
“เอ๋า! คือตายไวแท้ บ่แม่นท้องแล้วเขาบ่รับเป็นพ่อติ”
คราวนี้แม่ใหญ่นวลเงยหน้าขึ้นมาจ้องคนปากไม่ดีเขม็ง และพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ผัวอีหล่าตายแล้ว แล้วจะให้เขามารับผิดชอบยังไง ชีวิตคนเฮามันสั้น สิตายวันไหนก็บ่มีไผรู้ดอก บางคนที่ชอบเสือกเรื่องของผู้อื่น ก็อาจสิตายเพราะปากสักมื้อหนึ่ง”
“แฮ่… ข่อยเอากล้วยไปวางไว้ให้ที่แคร่หน้าบ้านเด้อ”
ป้าเล็กยิ้มเจื่อน รีบลุกขึ้นเดินไปทางหน้าบ้าน วางกล้วยไว้บนแคร่แล้วกลับบ้านตัวเองทันที
แม่ใหญ่นวลมองตามคนขี้เสือก ท่านส่ายหน้าแล้วถอนหายใจบางเบา ไม่สนใจหรอกว่าใครจะพูดว่าอย่างไร แค่หลานสาวของท่าน เหลนที่กำลังจะเกิดมามีความสุขและอยู่อย่างสบาย ท่านก็พอใจแล้ว
กมลฉัตรยังคงใช้ชีวิตปกติ เธอไม่แอบซ่อนอะไรทั้งนั้น ใครถามเธอก็บอกว่าท้อง และพ่อของลูกตายแล้ว เธอรู้ว่ามีหลายคนที่ซุบซิบนินทา และพูดกันไปต่าง ๆ นานา แต่เธอไม่สนใจ และไม่คิดจะเก็บมาใส่ใจ พวกเขาคงพูดเรื่องเธออีกไม่นานหรอก พอมีเรื่องคนอื่นมาให้นินทา เดี๋ยวพวกเขาก็เปลี่ยนไปนินทาคนอื่นเอง เธอจะไม่เอาความสุขของเธอไปแขวนไว้กับปากของใครหรอก
กมลฉัตรเริ่มร่างแปลนร้านเล็ก ๆ ของเธอ เธอจะทำร้านที่หน้าบ้าน เธอเริ่มจดของที่ต้องสั่งซื้อ และต้องเตรียมเพื่อเปิดคาเฟ่และทำขนม กมลฉัตรพอจะทำขนมเป็นอยู่บ้าง ฝีมือทำขนมของเธอก็อร่อยมาก ช่วงนี้เธอเปิดยูทูบที่สอนทำขนมดูเพื่อเป็นแนวทาง
สองเดือนต่อมา คาเฟ่สไตล์นอร์ดิกของเธอก็สร้างเสร็จ เป็นร้านขนาดเล็กโทนสีขาว ตกแต่งด้วยกระจกบานใหญ่ เน้นความเรียบง่ายและสบายตา ของทุกอย่างถูกส่งมาครบแล้ว ตอนแรกเธอลงมือทำทุกอย่างเอง แต่ยายกลัวว่าเธอจะไม่ไหว เพราะท้องเธอโตขึ้นเรื่อย ๆ ยายจึงหาผู้ช่วยที่ขยัน อดทน และไว้ใจได้มาช่วยงานเธอ
ป้ามดเป็นชาวบ้านหมู่บ้านเดียวกัน เป็นแม่หม้ายผัวตาย ลูกสองคนพากันไปทำงานที่กรุงเทพฯ ปกติป้ามดรับจ้างเป็นแม่บ้านที่ร้านอาหารในอำเภอ พอแม่ใหญ่นวลไปบอกว่าให้มาทำงานช่วยหลานสาว ป้ามดก็ตกปากรับคำทันที เพราะรู้จักและสนิทกับแม่ใหญ่นวลประมาณหนึ่ง อีกทั้งที่ทำงานก็ใกล้บ้าน แถมยังได้ค่าจ้างเท่าเดิมด้วย แต่ไม่ต้องเปลืองค่าน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์
กมลฉัตรจึงไม่ต้องทำงานหนัก ป้ามดแทบจะแย่งเธอทำทุกอย่าง เพราะนางเอ็นดูเธอ เห็นว่าเธอท้อง ก็ไม่อยากให้เธอหยิบจับอะไรเลย
ช่วงนี้เธอดูแลตัวเองเป็นพิเศษ ใส่ใจอาหารการกินมากขึ้น เพราะเธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว เวลาไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล พี่หมอมาวินก็จะคอยดูแลเธอทุกครั้ง และยังบอกเธอว่าหากมีปัญหาอะไรให้โทร. หาเขาได้ตลอดเวลา แถมบางวันที่เขาหยุด เขาก็ยังมาเยี่ยมมาหาเธอกับยายที่บ้านด้วย กมลฉัตรไม่ได้ซื่อบื้อขนาดที่จะไม่รู้ว่าเขาสนใจเธอ
ไม่รู้ว่าจะตลกหรือว่าแปลกใจดี ที่มีคุณหมอหนุ่มหน้าตาดีมาตามจีบผู้หญิงท้องที่ใคร ๆ คิดว่าผัวเธอตายแล้ว แต่กมลฉัตรนับถือเขาในฐานะพี่ชายเท่านั้น ตอนนี้เธอยังไม่เปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตหรอก เพราะภารกิจที่สำคัญที่สุดของเธอตอนนี้คือดูแลตัวเองและยายหนูในท้องให้ดีที่สุด...
- Writer
