“ยังไงก็ช่าง ฉันให้แกเป็นป๊ะป๋าของตาหวาน แต่ฉันไม่รับแกเป็นผัว”
“งั้น… ฉันขอจีบเธอได้ไหม”
กมลฉัตรอึ้งไปครู่ใหญ่ เธอมองหน้าคนขอจีบอย่างไม่แน่ใจ
“เธอบอกว่าตอนนี้เธอไม่มีใคร และฉันเองก็ไม่มีใครด้วย ดังนั้น... ฉันก็จีบเธอได้สิ”
“แล้วแต่แกเลย” ถ้าขืนเธอบอกว่าไม่ ไอ้แสนไม่กลับไปง่าย ๆ แน่นอน ยอม ๆ ไปก่อนแล้วกัน
“ถือว่าเป็นคำอนุญาตแล้วนะ”
“แต่จีบติดหรือไม่ติดก็อีกเรื่องหนึ่งนะ”
“ฝีมือระดับฉัน ไม่พลาดแน่นอน”
“ไอ้คนหลงตัวเอง”
“ก็มีดีให้หลง”
กมลฉัตรถอนหายใจแรง
“ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทีนี้แกก็กลับไปได้แล้ว”
“ฉันอยากเจอลูกอีกครั้งก่อนกลับบ้านได้ไหม”
“อย่าเพิ่งเลย ฉันขอเวลาให้ลูกอีกหน่อย เดี๋ยวแกค่อยมาวันหลัง”
“ก็ได้ แล้ว... ลูกเราชื่อจริงว่าอะไรเหรอ”
“กมลเนตร เด็กหญิงกมลเนตร”
“แล้วใช้นามสกุลใคร”
“ก็นามสกุลฉันสิ”
“ถ้าฉันจีบเธอติด แล้วเราแต่งงานกัน เธอต้องจดทะเบียนสมรสกับฉัน แล้วเธอกั
