หลังจากเช็ดทำความสะอาดทุกอย่าง โค้กก็พาโมบายเดินทางกลับมายัง อพาร์ทเมนท์ ศรีแสวงเหาะ ด้วยกัน ขณะที่ขึ้นลิฟต์ยังพูดกำชับ "จะไปไหนมาไหนก็ส่งข้อความบอกพี่ด้วย" "เป็นพ่อเป็นแม่หรือไงคะหนูถึงต้องรายงาน" "ขี้หึงจังเลยนะเรา แค่เห็นพี่จูบกับคนอื่นก็ทำท่างอแงหงุดหงิด แถมยังปากร้ายไม่เหมือนสาวน้อยไร้เดียงสาข้างห้องที่พี่เคยรู้จัก" "หนูไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วค่ะ แล้วโทรศัพท์ไม่เอาคืนแล้วหรือไงคะ" "ไม่ได้ตั้งใจจะเอาคืนตั้งแต่แรก ช่วงนี้สงสัยอาหารไม่ย่อย ค่อนข้างหงุดหงิดบ่อย" ติ๊งงง เสียงลิฟต์เปิดทั้งคู่ก็เดินเคียงข้างกัน จากนั้นก็แยกย้ายเข้าห้อง เวลาพลบค่ำ พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า โมบายซักชุดชั้นในตากไว้ที่ระเบียงเห็นโคกออกมาสูบบุหรี่ แต่แล้วก็นึกถึงบางอย่าง "พี่ไม่สบาย ดีขึ้นยัง?" "เพิ่งมาเป็นห่วงเป็นใยอะไรตอนนี้ ฮ่าๆ" "ก็พี่แกล้งหนูจนไม่ทันได้ถาม" "ยังไม่หายเลย เหมือนไข้จะขึ้นด้วย