คุณหนูไร้เดียงสากับนายบ้ากาม

โดนหลอกกินน้ำหวาน

คุณหนูไร้เดียงสากับนายบ้ากาม

ตอน โดนหลอกกินน้ำหวาน

นายทองดีอุ้มรตาเข้ามาในเขตบ้านพักคนงานหลังโรงทอผ้า บ้านไม้ชั้นเดียวสีซีดตั้งเรียงรายห่างกันออกไปเกือบยี่สิบหลัง แต่ละหลังมีหนึ่งครอบครัวอาศัยอยู่ บ้างก็มีคนโสดอยู่เพียงลำพัง บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมพัดและเสียงนกร้องแผ่วเบา นายทองดีพาคุณหนูตัวน้อยมาหยุดที่หน้าบ้านพักของเขา ประตูไม้เก่าๆ ที่ทาสีเขียวเข้มดูทึมๆ

"พ่อ! รอด้วย! รอด้วย!" ไอ้หนูมงคลวิ่งตามมาติดๆ หอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ

นายทองดีหันไปมองลูกชาย "มงคลอยู่ข้างนอกก่อนนะลูก พ่อจะทำแผลให้คุณหนู" เขาบอกเสียงนุ่ม แต่สายตาที่ส่งให้ลูกชายนั้นแฝงไปด้วยความจริงจัง ก่อนจะรีบปิดประตูห้องพักลงอย่างเงียบๆ

ภายในบ้านพักคนงาน ห้องโถงเล็กๆ ดูเรียบง่าย มีเพียงโต๊ะไม้เก่าๆ เก้าอี้ไม่กี่ตัว และที่นอนปูอยู่มุมห้อง กลิ่นอับชื้นผสมกับกลิ่นเหงื่อจางๆ คลุ้งไปทั่วบริเวณ นายทองดีให้รตานั่งลงบนเก้าอี้ไม้เก่าๆ ตัวหนึ่ง

"คุณหนูครับ ถลกชายเสื้อยืดขึ้นหน่อยนะครับ จะได้ทำแผลสะดวกๆ" นายทองดีเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นปกติที่สุด แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ขาเรียวของรตาอย่างไม่ปิดบัง

รตาพยักหน้า เธอค่อยๆ ถลกชายเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ที่คลุมลงมาถึงต้นขา ให้ร่นขึ้นไปถึงเอว เผยให้เห็นกางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อนที่บัดนี้ดูสั้นกุด และเรียวขาขาวเนียนที่ดูอ่อนนุ่มน่าสัมผัส

นายทองดีคุกเข่าลงตรงหน้ารตา มือหยาบของเขาจับสำลีชุบแอลกอฮอล์ บรรจงล้างแผลถลอกที่หัวเข่าของรตาอย่างเบามือ ความเย็นของแอลกอฮอล์ทำให้รตาสะดุ้งเล็กน้อย

จากนั้น เขาก็หยิบขวดทิงเจอร์สีเข้มออกมา "เดี๋ยวผมจะให้ยาฆ่าเชื้อนะครับ อาจจะแสบหน่อย"

นายทองดีค่อยๆ เทขวด ราดทิงเจอร์ลงบนแผลถลอกของรตาอย่างระมัดระวัง

"อูย! โอย!" รตาร้องดัง เธอดิ้นด้วยความแสบ

ทันใดนั้น นายทองดีก็แกล้งทำขวดทิงเจอร์หก น้ำยาสีเข้มไหลราดลงบนเป้ากางเกงขาสั้นสีชมพูของรตา ซึมลงไปอย่างรวดเร็ว

"โอยยย! หนูแสบ! หนูแสบ!" รตาร้องดังกว่าเดิม ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เพราะทิงเจอร์ซึมทะลุกางเกงในตัวน้อยลงมาถึงปากร่องสวาทที่บัดนี้รู้สึกร้อนผ่าวไปหมด

นายทองดีมองรตาด้วยดวงตาที่ลุกวาววับ เขาเห็นความเจ็บปวดของเธอ แต่ในขณะเดียวกัน ความปรารถนาที่ซ่อนเร้นก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง

"ต้องรีบเช็ดนะครับคุณหนู เดี๋ยวจะแสบกว่านี้" นายทองดีเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "ต้องถอดกางเกงครับ"

รตาส่ายหน้า เธอพยายามหนีบขาเข้าหากัน แต่ขาเรียวเล็กที่ขาวดั่งหยวกกล้วยก็ถูกตรึงไว้ด้วยสายตาของนายทองดี

"ขอโทษนะครับคุณหนู" นายทองดีไม่รอช้า เขาสบโอกาส รีบกระชากดึงกางเกงขาสั้นสีชมพูออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับกางเกงในตัวน้อยที่แนบติดมาด้วย เสียงเนื้อผ้าเสียดสีกันดังแคว๊ก! เผยให้เห็นเนินน้อยๆ ที่ขาวผ่องไร้เส้นขนอย่างโจ่งแจ้งตรงหน้านายหม่องทองดี

นายทองดีตาลุกวาวเมื่อเห็นภาพตรงหน้า กลีบเนื้อสีชมพูสองกลีบที่ปิดสนิทชิดเชื้อ เนินคุณหนูดูอูมเล็กน่ารัก และไร้เส้นขนใดๆ ความไร้เดียงสาที่บริสุทธิ์ยิ่งกระตุ้นความหื่นกระหายในตัวหนุ่มต่างด้าวให้พุ่งพล่าน

"แสบ! แสบ!" รตาร้องเสียงหลง มือเรียวเล็กยกขึ้นปิด เนินสวาทน้อยๆของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายและเจ็บปวด

นายหม่องทองดีไม่รอช้า เขารีบก้มลง เอาสำลีที่เหลือยัดทิ้งลงร่องพื้นบ้านไม้ที่เป็นรูอย่างรวดเร็ว

"ไหนมาครับ ผมเช็ดให้" นายหม่องเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ มือหยาบกร้านของเขาจับหัวเข่าสองข้างของรตา ฉีกถ่างออกกว้าง เผยให้เห็นเนินน้อยๆ ที่บัดนี้กลีบแยกออกจากกันนิดนึง ใบหน้าคมเข้มของนายหม่องแดงก่ำ และลมหายใจของเขาเริ่มแรงขึ้น

"รีบเช็ดสิคะ!" คุณหนูกระแทกเท้ากับพื้นไม้เก่าๆ แล้วดิ้นด้วยความปวดแสบปวดร้อน

"สำลีหาย สำลีหมดครับคุณหนู" นายหม่องเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "ไม่ต้องกลัวนะครับผมจะเช็ดด้วยลิ้น"

รตาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร หน้าดำกร้านของนายหม่องก็ก้มลงซบเนินน้อยๆของเธออย่างรวดเร็ว ลิ้นสากยาวของเขาตวัดเลียกวาดขึ้นบนลงล่างสลับไปมาอย่างชำนิชำนาญ

แผล๊บ! แผล๊บ! แผล๊บ! เสียงลิ้นกระทบร่องเนื้อดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"อร๊ะ! อร๊าย!" คุณหนูสะบัดหน้าเร่า กรีดร้องสุดเสียงในสภาพน้ำตาเล็ด เธอรู้สึกเสียวรูสาวที่โดนลิ้นคนสวนตัวดำเลียจนอยากน้ำหลากไหลออกมาไม่หยุด แต่ละครั้งที่ปลายลิ้นของนายหม่องลากบาดเม็ดเสียวทำให้ตูดของเธอลอยยกจากเก้าอี้ด้วยความเสียวซ่านที่แล่นผ่านท้องเข้ามาจุกถึงอก

"พี่สาว! พี่สาว! พี่เป็นอะไรไหมครับ!" เสียงเจื้อยแจ้วของไอ้หนูมงคลดังขึ้นจากด้านนอก เขาเคาะประตูร้องถามด้วยความเป็นห่วง

แต่พ่อของเขากลับไม่สนใจเสียงลูกชาย นายหม่องยังคงเลียกินทั้งทิงเจอร์และน้ำหวานของคุณหนูรตาอย่างหื่นหิว ราวกับเป็นอาหารอันโอชะที่เขาปรารถนามานานแสนนาน...