ตอนที่ 17 จอมมารยา
ลิตา : เย็นชาจังเลยนะคะภารัญ จำเป็นที่คุณจะต้องพูดจาห่างเหินกับลิตาขนาดนี้เชียวหรือคะ // น้ำเสียงตัดพ้อลอยมาจากอีกฟากของสัญญาณโทรศัพท์
ภารัญ : ขอโทษนะลิตา พอดีผมเพิ่งออกมาจากห้องประชุมน่ะ
ลิตา : ถ้าอย่างนั้นก็แล้วไปค่ะ ลิตาคิดว่า คุณจะรังเกียจเดียดฉันท์หมดเยื่อใยความสัมพันธ์ คนรักเก่าอย่าง
ลิตาแล้วเสียอีก // คำพูดแดกดัน ประชดประชัน เหมือนเชือกแน่นผูกรักมัดเขาให้อึดอัด
ภารัญ : อย่าพูดอย่างนั้นเลยนะลิตา เราสองคนรู้ดีว่าทุกอย่างมันเริ่มมาจากอะไร ตอนนี้ผมแต่งงานมีภรรยาแล้ว ดังนั้นการเว้นระยะห่าง ระหว่างตัวผมกับผู้หญิงอื่น เป็นสิ่งที่สามีที่ดีควรทำ
ลิตา : เว้นระยะห่าง แม้แต่การคุยโทรศัพท์กันอย่างนั้นหรือคะ”
ภารัญ : ตกลงว่าคุณโทรมาหาผม มีธุระอะไรอย่างนั้นหรือครับ // ภารัญตัดบท ร่างสูงขยับลุกขึ้นยืนแล้วเก็บข้าวของเอกสารใส่เข้าไปในลิ้นชัก ขณะหูเงี่ยฟังเสียงสนทนาทางโทรศัพท
