ตอนพิเศษ 2 ไม่รู้จะเลือกใคร
“คุณแม่ขา หนูรินทร์สวยไหมคะ”
นารินทร์สาวน้อยนัยน์ตากลม นั่งพินิจใบหน้าตัวเองซึ่งสะท้อนมาจากกระจกเงา มือเล็กยกขึ้นมาแตะลงบนแก้มกลมป่องจนเหมือนลูกซาลาเปาขนาดใหญ่ ก่อนจะหันไปแหงนคอมองผู้เป็นแม่ ที่กำลังนั่งบรรจงถักเปียให้ลูกสาวคนโต
“สวยสิคะ นารินทร์ของแม่สวยแล้วก็น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ” มนตกานต์ก้มลงไปจูบเบา ๆ บนกลางกระหม่อม
เส้นผมนุ่มลื่นกลิ่นหอมแชมพูสำหรับเด็ก ทุกครั้งยามเมื่อเธอเห็นหน้าลูกสาวทำเอาอดนึกย้อนไปเห็นภาพตัวเองในวัยเด็กไม่ได้
“ถ้าโตขึ้น หนูรินทร์จะสวยเหมือนคุณแม่ใช่ไหมคะ”
ลูกสาวหมุนตัวกลับมายกมือขึ้นไปลูบแก้มแม่ด้วยความรัก เพราะมองเห็นมนตกานต์เป็นดังนางฟ้าสำหรับตน
“แน่นอนค่ะ หนูรินทร์เป็นลูกสาวของแม่ ก็ต้องสวยเหมือนแม่อยู่แล้ว”
“แล้วหนูรินทร์ก็จะได้แต่งงาน มีสามีหล่อเหมือนคุณพ่อใช่ไหมคะ”
“เอ่อ หนูรินทร์ลูก เรื่องนั้นแม่ว่าเอาไว้รอให้หนูโตกว
