มนสิการรู้สึกตัวแล้ว...
เธอเปิดเปลือกตาขึ้น ความรู้สึกเมื่อยล้าและปวดไปทั่วสรรพางค์กายเล่นงานเธอก่อนเป็นอันดับแรกจนเธอได้แต่นิ่วหน้าและกัดริมฝีปากแรงๆ เพื่อสะกดกลั้นเสียงครางออกมา หญิงสาวสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด ก่อนจะค่อยๆ ลองขยับตัวแล้วค้นพบว่าตอนนี้เธอสามารถขยับตัวได้แล้ว!
มนสิการไม่รอช้า เธอรีบผุดลุกขึ้นจากเตียงนั้นอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจว่าร่างกายจะเจ็บแปลบมากแค่ไหน สิ่งเดียวในสมองตอนนี้มีเพียงคำๆ เดียวก็คือ...หนี!
หญิงสาวตรงดิ่งไปยังประตูตู้เสื้อผ้า เปิดกระชากออก แล้วหยิบเอาเสื้อเชิ้ตผ้าไหมที่ดูราคาแพงออกมาจากตู้ ตามด้วยกางเกง เธอสวมใส่มันอย่างลวกๆ ขณะที่ดึงเอาเข็มขัดหนังออกมารัดกับขอบกางเกงเพื่อให้มันไม่หลุดออกจากเอวคอดกิ่วของเธอ
หญิงสาวต้องการหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันก็เป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้น ฝันร้ายที่เธอจะต้องลบมันออกไปจากชีวิตให้ได้! มนสิก
