หลังจากที่ไคลน์เดินออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว และมนสิการก็เอาแต่ร้องไห้จนเผลอหลับไป ในฝันของเธอนั้นเต็มไปด้วยเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอตลอดสามสี่วันที่ผ่านมา
หญิงสาวได้แต่พยายามกรีดร้องให้ใครสักคนก็ได้ช่วยเธอ พาเธอออกไปจากที่นี่ ทว่าในฝันไม่ว่าเธอจะร้องขอความช่วยเหลือจากใครก็ล้วนแล้วแต่ไม่มีใครช่วยเหลือเธอได้เลย
“แม่คะ พี่คะ ช่วยมนด้วย...ฮือ”
“มิส…”
เสียงเรียกชื่อเธอดังจากที่ไกลๆ พร้อมกับแรงเขย่าแรงๆ ก็ทำให้มนสิการรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในที่สุด
เฮือก!
“คะ คะ คุณ…จะทำอะไรน่ะ”
หญิงสาวเบิกตากว้าง ดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาคลอคลองจ้องมองใบหน้าคุ้นตาจ้องโรเบิร์ตนิ่ง
“ผมไม่คิดจะทำอะไรมิส”
โรเบิร์ตบอกหญิงสาวเสียงเรียบ เมื่อครู่นี้เขาได้ยินเสียงเธอละเมอจึงเดินเขามาปลุกหญิงสาว
เขาเฝ้าเธออยู่ตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย และหลายต่อหลายครั้งที่เห็นหญิงสาวมีท่าทีหวาดผวาแม้กระทั่งในยามหลับ จึ
