เช้าวันต่อมา…
ตันหยงยังคงหลับสนิท เพราะเมื่อวานนางรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะถูกสามีจับกินด้วย ร่างกายเลยอ่อนแรง ทำให้เพลียจนเช้าแล้วก็ยังไม่ยอมตื่น และเมื่อคืนนางก็ไม่รู้ด้วยว่า ผู้เป็นสามีได้แอบย่องขึ้นมานอนด้วย
ซึ่งยามนี้เขาก็กำลังนอนตะแคงมองนางอยู่ เมื่อเห็นภรรยาสาวตนยังหลับเขาก็อดหยอกเย้าไม่ได้ “น่าชังจริงเชียว” กล่าวพร้อมกับขยับเข้ามาจุมพิตปากอิ่มสีแดงเรื่อ
ทว่าได้สัมผัสแล้ว ไหนเลยเขาจะหยุดแค่นั้น
เมื่อคนใต้ร่างยังไม่ต่อต้าน มือเขาก็เริ่มซุกซน ปลดเชือกที่ผูกรั้งชุดนอนออก เผยให้เห็นซับในตัวแดงและเนินเต้าขาวที่ล้นออกมาด้านข้าง และไม่รอช้าที่จะสอดมือเข้าไปบีบขยำจนทำให้นางรู้สึกตัวตื่น แต่ไหนเลยคนใต้ร่างจะตั้งตัวทัน เพียงแค่นางเผยอปากจะก่นด่าเขา ลิ้นอุ่นก็สอดแทรกเข้าตวัดหยอกเย้าเสียแล้ว นำพาความหวานละมุนมาสู่ปลายลิ้นทันที
“อื้อ…” ตันหยงได้แต่ครางในลำคอ
