“ถ้าปอยจะเลิกกับพี่ ปอยก็รับบ้านนี้ไป พี่ซื้อให้ปอยแล้ว อย่าทำให้พี่รู้สึกผิดไปกว่านี้เลย"
“ไม่ต้องรู้สึกผิดกับปอยหรอกค่ะ” เขาสบตาเพื่อหาความประชดประชันในคำพูดนั้น ทว่านอกจากจะไม่เจอ เขากลับมองเห็นความผิดหวังเข้ามาแทนที่
“ถ้าปอยจะไปอยู่ที่อื่นพี่ไม่ให้ปอยไป... พี่ไม่ยอม พี่ไม่อยากให้ปอยไปลำบาก”
“พี่วีร์ไม่มีสิทธิ์ห้ามอีกต่อไปค่ะ เหมือนกับที่ปอยไม่มีสิทธิ์ในตัวพี่วีร์ ปอยไม่ลำบากหรอกค่ะ เงินที่พี่วีร์ให้ปอยทุกเดือนปอยเอาติดตัวมาด้วย รับแหวนไปเถอะค่ะ”
นรวีร์มองภรรยาที่เคยรักด้วยความรู้สึกตีรวนกันไปหมด หลายวันก่อนเธอยังร่ำร้องขอให้เขาอยู่ ยังบากหน้าไปขอเขากับนิชานาถ มาวันนี้หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาอ่านยาก... ยากที่จะรู้ว่าเธอยังรู้สึกรักเขาอยู่อีกไหม
“พี่ไม่เอา ปอยเอาเก็บไว้เถอะ”
เขาดื้อดึงจะให้เธอเก็บแหวนแต่งงานเอาไว้ดูต่างหน้าอย่างนั้นเหรอ เอาไว้ดูและย้ำเตือนตัวเองถึงความล้มเหลวในชีวิ
