“ไม่ลองดูหน่อยเหรอคะ อาจจะอร่อยเหมือนอาหารก็ได้" หญิงสาวลองคนในถ้วยแก้วใสวันนี้ขนมเป็นข้าวเหนียวถั่วดำ แม้จะรู้ว่าเขาชื่นชอบขนมพวกเบเกอรี่มากกว่าแต่ลองดูหน่อยก็ไม่แย่อะไร
“อาหารก็ไม่อร่อยหรอก แต่พี่ที่ยอมกินเพราะปอยป้อนให้" เขาสารภาพตามความจริง ปุณณดาชะงักไปเล็กน้อย เธอปิดฝาถ้วยขนมหวานลงแล้วก็เลื่อนถ้วยยาและแก้วน้ำมาให้ชายหนุ่มตรงหน้า เขารับไปกินอย่างว่าง่าย แล้วเอนตัวพิงหมอนใบใหญ่
“ปกติลูกหลับนานไหม" ปุณณดาหันมองลูกน้อยตามสายตาของสามีเธอยิ้มอบอุ่นบนใบหน้ายามที่นึกถึงวีรกรรมของเจ้าตัวเล็กเมื่อเช้านี้
“สองสามชั่วโมงอยู่ค่ะ ป้าบอกว่าเมื่อเช้าแกตื่นเร็วด้วยค่ะคงเป็นกังวลกับกล่องของขวัญที่ได้รับเมื่อวาน" เธอดึงกระดาษทิชชูขึ้นมาซับบริเวณริมฝีปากสีซีด สายตาของคนทั้งคู่สบกันอย่างไม่ตั้งใจ หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นแล้วรีบแก้เก้อด้วยการเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อให้แสงสว่างเข้ามาเพิ่ม
“นอนพัก
