“ลูกหลับแล้วแกเล่นจนเหนื่อยและอาจจะเดินทางหลายชั่วโมงด้วย พี่ให้แกนอนบนโซฟา ปูเบาะรองที่พื้นที่ชั้นหนึ่ง" ปุณณดาพยักหน้าแล้วรับรู้แต่ก็ไม่วายเดินไปดูให้เห็นกับตา หญิงสาวลูบหน้าผากไล่ลงมาที่แก้มป่องๆของลูกชาย คงเล่นจนเหนื่อยดูจากของเล่นทีกระจัดกระจาย ค่อยยังชั่วที่ป้าวดีบอกว่าป้อนข้าวมาแล้วระหว่างที่รอเธอเลิกงาน หญิงสาวคลี่ผ้าห่มผื่นเล็กห่มให้เจ้าตัวแสบ เสียงชัตเตอร์ทำให้เธอต้องละสายตาจากลูกน้องไปยังต้นเสียง
“เอ่อ...เอ่อพี่ขอโทษ" เขาลืมไปว่าไม่ได้ปิดเสียงทำให้ภรรยารู้จนได้ ภาพที่ฝาผนังเขาก็ใช้วิธีนี้แอบถ่ายเธอและลูกน้อยเอาไว้โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว
“ไปทานอาหารกันเถอะค่ะเดี๋ยวเย็นหมดพอดี" เธอลุกจากโซฟาหนังนำไปยังโต๊ะอาหารโดยมีนรวีร์พรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจเขารีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วตามภรรยาไป เขานั่งลงตรงข้ามเธอหญิงสาวเลื่อนสเต็กหมูมาให้เขาส่วนเธอทานสเต็กไก่ นรวีร์เม้มริมฝีปาก
