“อีกนิดเดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ” คนเป็นป้ามองหลานสาวแล้วค้อนพร้อมรอยยิ้ม
“จะเสร็จได้ยังไง ก็เราน่ะยืนใจลอยมาจะครึ่งชั่วโมงแล้ว” คนถูกรู้ทันยิ้มแห้งทันที เธอรีบรดน้ำในถังลงบนต้นผักเป็นถังสุดท้าย ก่อนจะเดินไปล้างมือล้างเท้า
“นั่นเสียงรถใครกัน”
วดีหันไปมองที่รั้วไม้ระแนง เสียงเครื่องยนต์เหมือนเพิ่งถูกสตาร์ทเครื่องแล้วรีบขับออกไป คนสูงวัยไม่รู้จักยี่ห้อรถไม่รู้ถึงกำลังคนซื้อ แต่อีกคนที่คลุกคลีกับรถพวกนี้มาอย่างดีเพราะสามีชอบยืนใบหน้าซีดเผือดหัวใจเต้นแรง เขาจะมาทำไมกัน หรือจะเรื่องหย่า วันนั้นก็พูดไปแล้วแต่เป็นเขาเองที่พูดออกมาว่า ‘ไม่ยอมหย่า’
“เข้าบ้านกันเถอะค่ะ”
ปุณณดารีบเข้าไปพยุงวดีเข้าไปด้านในด้วยกัน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังถนนของหมู่บ้านเพื่อดูรถคันนั้นที่ลับไปจากสายตาแล้ว หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่
ส่วนนรวีร์ที่ขับรถออกมาจอดที่หน้าปากซอยถัดไป เขากำพวงมา
