“เข้าไปด้านในกันเถอะค่ะ ปอยกลัวจะติดเที่ยง”
เธอเดินนำหน้าไปได้เพียงสองสามก้าวเท่านั้นก็ถูกมือหนารั้งเอาไว้ เธอใช้สายตาเลื่อนมองมายังที่มือใหญ่ ก่อนจะสลับขึ้นมองคนที่กำลังจะเป็นอดีตสามี
“มีอะไรเหรอ” ไม่ถามเปล่า... แต่หญิงสาวดึงมือกลับ แม้จะไม่ได้ออกอาการว่ารังเกียจแต่เขาก็เจ็บปวด
“ปอยสบายดีหรือเปล่า” เขารู้ว่ามันเป็นคำถามที่โง่มาก แต่เขาอยากจะรั้งเธอไว้แม้จะรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ก็ตาม
“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ” เธอไม่ตอบแต่เดินนำลิ่วเข้าไปข้างใน ราวกับคำถามของเขามันน่าหงุดหงิดและรบกวนเวลาของหญิงสาวก็ไม่ปาน
ทั้งสองนั่งด้านหน้าของเจ้าหน้าที่ ปุณณดาดูสงบนิ่งลงเมื่อได้บอกวัตถุประสงค์ในการมาครั้งนี้ให้เจ้าหน้าที่ทราบ เอกสารถูกยื่นไปตรงหน้า และหันมองมายังคนที่นั่งข้าง ๆ เมื่อเขายังคงนิ่งเฉย
“ปอยมีธุระต้องไปทำต่อ ขอเอกสารให้เจ้าหน้าที่ด้วยค่ะ”
น้ำเสียงเรียบทว่าแฝงความหงุดหงิดใจลงไปเล็กน้อย
