นรวีร์เริ่มหงุดหงิดเขาเดินหาทุกโต๊ะแล้วเหมือนนึกขึ้นได้ว่าที่ร้านนี้มีห้องวีไอพีด้วย เขาและเพื่อนๆเคยมาใช้บริการอยู่แต่ก็นานมาแล้ว ไม่รอช้าเพราะเขารู้สึกว่าทุกอย่างมันช้าไปหมด ชายหนุ่มตรงไปยังห้องวีไอพีเขาผลักบานประตูเข้าไปแล้วก็ต้องโล่งใจเมื่อเจอกับปุณณดาที่กำลังนั่งยิ้มมองดูคนอื่นๆยักย้ายส่ายสะโพกกันอย่างสนุก ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ท่ามกลางผู้คนมากมาย ทุกสายตาหันมามองที่เขาเป็นตาเดียวกัน แต่นรวีร์ไม่พูดไม่จาตรงเข้าดึงข้อมือบางให้ลุกขึ้น
“นี่ไอ้วีร์ทำอะไรของมึงวะ" เพื่อนคนหนึ่งเข้ามาหาคนทั้งสองแล้วพูดเสียงเบาพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
“กูต้องถามมึงมากกว่า ทำไมปอยเมาอย่างนี้"
“น้องปอยดื่มไปแค่แก้วเดียวเองนะมึง แล้วแก้วนั้นก็ยังไม่หมดเลย พวกกูดูอยู่กูไม่ปล่อยให้น้องปอยเมาหรอก" แล้วเพื่อนที่คอยส่งข่าวก็กลับเข้ามาในห้องหลังจากที่หายไปห้องน้ำมานานพอสมควร
“อ้าวไอ้วีร์นี่มึงเหาะมาเหรอวะ นี่มึงโทรหา
