ในบ่วงมาร

EP. 02

ในคืนส่งตัวเข้าห้องหอ วดีอวยพรให้เธอและเขาครองคู่กันอย่างมีความสุข สามปีแรกปุณณดาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอมีความสุขมาก... สุขจนล้น นรวีร์เอาใจเก่ง ตามใจ และรักเธอมาก แต่หลังจากที่เขาเข้ารับตำแหน่งนรีวีร์ก็เปลี่ยนไป เขาโหมงานอย่างหนักบางคืนก็ไม่ได้กลับบ้าน อ้างว่างานหนักจนต้องนอนที่ทำงานเลย

ปุณณดาอยากจะช่วยงานเขา แต่รู้ว่านอกจากจะช่วยไม่ได้แล้วอาจจะไปเป็นภาระอีกด้วย หญิงสาวจึงเลือกที่จะยืนอยู่ในมุมของเธอ คอยจัดหาอาหารดี ๆ มีประโยชน์ให้ จัดเสื้อผ้าที่ทำให้เขาดูดีแบบไร้ที่ติ ทำหน้าที่ของตัวเองที่ถนัดไม่ให้ขาดตกบกพร่อง หญิงสาวเรียนจบบริหารสาขาเลขานุการมาก็จริง แต่เอาเข้าจริงเธอก็ไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน ความมั่นใจน้อยนิดที่มีอยู่จึงหล่นหายไปตามกาลเวลา เธอหวังว่าเขาจะดีใจเมื่อรับรู้ข่าวดี ลูกจะเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปให้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม คนเป็นแม่รู้สึกหัวใจพองฟูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อยากให้พ่อของลูกมายืนอยู่ตรงหน้าเร็วไว อยากกอดเขาไว้ หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองอีกครั้งมีกำลังใจฮึกเหิม ทั้งที่ก่อนหน้านี้สักสองสามเดือนเธอรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป นรวีร์ไม่เหมือนเดิม เขาอาจจะมีคนอื่น แต่เธอจะทำเป็นลืมเรื่องราวที่รบกวนจิตใจพวกนั้นไปให้หมดและขอเริ่มต้นใหม่ เธอจะปรับปรุงตัวเองไม่ให้เขารู้สึกเบื่อได้อีก จะเป็นแม่และเมียที่ดีให้เขาสบายใจ มือบางประสานกันไว้ระดับอก สายตาเพ่งมองไปยังภาพถ่ายของพ่อกับแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว ได้แต่ภาวนาขอให้พวกท่านอวยพรให้ชีวิตคู่ของเธอกลับมามีความสุขอีกครั้ง

“ยังไม่กลับอีกเหรอคะ”

เจ้าของร่างสูงเพรียวหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม เขาละสายตาจากแฟ้มเอกสารในมือสบตากับคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ สายตาของคนทั้งคู่มองกันอย่างลึกซึ้งยากที่ใครจะเข้าใจ

“แล้วคุณล่ะ”

นรวีร์ถามกลับพร้อมกับปิดงานลง เพราะสิ่งตรงหน้าน่าสนใจกว่าเยอะ เธอเปรียบเสมือนน้ำเย็นชโลมใจในยามนี้ นรวีร์ไม่ปฏิเสธว่าเขากำลังหลงเสน่ห์ของผู้หญิงตรงหน้า

“ฝนใกล้จะตกแล้วนะคะ”

นิชานาถ... บุตรสาวเจ้าสัวภูวนาถ ผู้ร่วมทุนโครงการใหญ่ที่กำลังเป็นที่จับตามอง เธอถูกเรียกตัวให้กลับมาจากอังกฤษเพื่อดูแลงานห้างสรรพสินค้ามูลค่านับพันล้านที่กำลังเป็นที่พูดถึงในตอนนี้โดยเฉพาะ หญิงสาวเดินอ้อมโต๊ะมายังเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ ร่างบางทอดตัวนั่งลงบนต้นขาแข็งแรง พร้อมกับวาดเรียวแขนทั้งสองข้างรอบศีรษะได้รูป นรวีร์คือผู้ชายในฝันของผู้หญิงทุกคน เขาช่างสมบูรณ์แบบอย่างหาที่ติไม่ได้ น่าเสียดายที่ชายหนุ่มมีตำหนิ แต่ไม่เป็นไร... เธอไม่ได้ถือสา หญิงสาววาดปลายนิ้วลูบไล้หัวคิ้วดกดำที่พาดผ่านอยู่เหนือดวงตาคู่คมสีน้ำตาลเข้ม ปลายจมูกโด่งเป็นสัน และปากสีแดงเข้มตัดกับผิวขาวสะอาด ช่างเป็นประติมากรรมชิ้นโบแดงของนักปั้นมือทองจริง ๆ

“มีอะไรทำให้คุณหนักใจหรือเปล่า” เสียงถอนหายใจของหญิงสาวทำให้หัวคิ้วของชายหนุ่มขมวดเข้าหากัน

“คุณจัดการเรื่องนั้นหรือยังคะ”

คนถูกถามสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่ตอบอะไรนั่นคือคำตอบ นรวีร์เผลอพูดถึงความเบื่อหน่ายที่เกิดขึ้นในครอบครัวให้หญิงสาวฟัง ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับปุณณดานั้นไม่ได้โลดโผนโจนทะยานอย่างแต่ก่อนอีก อีกทั้งเขาเคยพลั้งปากบอกว่าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว หลงเหลือไว้เพียงความเห็นใจและสงสาร มันอาจจะดูโง่ที่เธอเชื่อ เพราะผู้ชายเมื่อมีที่หมายใหม่ก็ย่อมที่จะปากหวานเพื่อเอาใจคนใหม่ แต่เธอก็เชื่อเขาหมดใจเพราะรู้ว่าตัวเองมีดีกว่าเมียจืดชืดที่บ้านเป็นไหน ๆ แม่และตัวเขาก็ทิ้งน้ำหนักมายังเธอจนเห็นได้ชัด เพราะระหว่างเธอกับเขามันไม่ได้จบลงแค่ที่เตียงเพียงอย่างเดียว มันรวมถึงผลประโยชน์ที่ต่างฝ่ายต่างได้รับอย่างมหาศาลอีกด้วย คงมีแต่คนโง่ที่จะปฏิเสธเธอ

“อีกไม่กี่เดือนป๊าจะประกาศงานหมั้นของเราแล้ว นิชาไม่อยากให้มีปัญหา ป๊าก็คงไม่พอใจหากรู้ว่าคุณแต่งงานมีเมียแล้ว ดีไม่ดี... โครงการอาจจะถูกพับเก็บไปอย่างถาวรเลยก็ได้”

เธอไม่ได้ขู่ แต่มันคือการเร่งเร้าให้เขารู้ว่าควรทำบางสิ่งให้ถูกต้องได้แล้ว นิชานาถเป็นคนรอบคอบ เธอให้คนตามสืบประวัติของชายหนุ่มอย่างละเอียดถี่ถ้วนทันทีที่ถูกใจกัน ทุกอย่างล้วนเพอร์เฟกต์ไร้ที่ติ ทั้งชาติตระกูล การศึกษา ที่สำคัญคือฐานะ มีข้อเสียอยู่ข้อเดียวคือเขาแต่งงานจดทะเบียนสมรสแล้ว แต่หัวใจของเธอก็ชื่นบานราวกับสาวแรกรุ่นอีกครั้ง เมื่อรับรู้ได้ว่าเขากับเธอต่างก็มีความรู้สึกเดียวกัน ยิ่งผู้ใหญ่เห็นด้วยและให้การสนับสนุน ไม่ใช่การคลุมถุงชนเพราะทั้งเธอและเขาต่างฝ่ายต่างก็พอใจในกันและกัน ความสัมพันธ์ที่สนิทแนบแน่นจนทำให้เกิดเรื่องเกินเลย ความสัมพันธ์ลับๆ จึงเกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อน

“แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีข่าวของเราเล็ดลอดออกมา เพราะป๊าถือเคล็ดเรื่องดวงเรื่องฤกษ์ แต่อีกไม่นานหรอกค่ะ เพราะนิชารู้ว่านักข่าวเมืองไทยเก่ง ถึงตอนนั้นนิชากลัวว่าผลของมันจะกระทบกับคุณและทุกคน”

เธอคลี่ยิ้มให้เขา กลีบปากบางที่แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงราคาแพงก้มต่ำไปที่ต้นคอ บรรจงฝากรอยจูบเอาไว้เพื่อเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญช่วยให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้น