ทางออกสุดท้ายของหนูคือเจ้าปุย

ความลับของแตงกวา

ตอน ความลับของแตงกวา

อากาศในยามเช้ายังคงสดชื่นและปลอดโปร่ง แสงแดดอ่อนๆ เริ่มสาดส่องลงมาต้องอาคารสูงระฟ้าใจกลางเมือง

องุ่นตื่นแต่เช้าด้วยความรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ วันนี้เธอตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์เพื่อนรักให้ดีใจสุดๆเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของแตงกวา

เธอขับรถเก๋งไฟฟ้าคันเล็กสีขาวเงาวับออกมาจากบ้านอย่างเงียบๆ มุ่งหน้าไปยังร้านเค้กชื่อดังใจกลางเมืองที่เปิดบริการตั้งแต่เช้าตรู่ ภายในร้าน องุ่นเดินเลือกเค้กก้อนโตอย่างตื่นเต้น เธอใช้เวลาพิจารณาอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจเลือกเค้กช็อกโกแลตฟัดจ์สามชั้น ประดับด้วยผลไม้สดหลากสีสันดูน่ารับประทาน เธอสั่งให้พนักงานเขียนข้อความ "Happy Birthday แตงกวา" ลงบนหน้าเค้กด้วยน้ำเสียงสดใส

เมื่อได้เค้กมาแล้ว องุ่นก็ขับรถตรงไปยังบ้านของแตงกวาซึ่งตั้งอยู่ในย่านที่อยู่อาศัยที่เงียบสงบและร่มรื่นกว่าใจกลางเมืองเล็กน้อย ต้นไม้ใหญ่สองข้างทางช่วยให้ถนนดูร่มรื่น อากาศที่นี่บริสุทธิ์และเย็นสบายกว่าในเมือง

องุ่นจอดรถหน้าบ้านแตงกวาอย่างเงียบเชียบ เธอลงจากรถ ถือเค้กก้อนโตในมืออย่างระมัดระวัง แล้วค่อยๆ ย่องเข้ามาในบ้านของเพื่อนอย่างช้าๆ เธอต้องการให้ทุกอย่างเป็นความลับที่สุด เพื่อให้เพื่อนรักของเธอได้ประหลาดใจจริงๆ องุ่นยิ้มอยู่ในใจ วาดภาพสีหน้าตกใจระคนดีใจของแตงกวาเมื่อเห็นเค้กวันเกิด

ทว่า เมื่อเดินผ่านสวนหย่อมเข้ามาก็ได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงที่ดังแว่วออกมาจากด้านในทำให้องุ่นถึงกับชะงัก ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ

เสียงนั้นไม่ใช่เสียงหัวเราะหรือเสียงพูดคุยปกติ แต่เป็นเสียงครางปนกรีดร้องที่ฟังดูไม่ชอบมาพากล มันเป็นเสียงที่ดังถี่รัวและมีความหมายบางอย่างที่ทำให้ใจขององุ่นเต้นระรัว

ด้วยความสงสัยระคนหวาดหวั่น องุ่นรีบย่องไปที่หน้าต่างห้องหน้าบ้าน แล้วค่อยๆ เขย่งเท้าส่องดูผ่านกระจก บานหน้าต่างไม่ได้ปิดสนิท ทำให้เธอสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องได้อย่างชัดเจน ราวกับภาพยนตร์ที่กำลังฉายอยู่ตรงหน้า

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาองุ่นเบิกตากว้าง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เพื่อนรักของเธอกำลังคุกเข่าท่าหมาอยู่บนพื้นห้อง พรมขนสัตว์สีเข้มที่ปูพื้นดูเหมือนจะยุบตัวลงตามแรงกระแทก เรือนร่างท้วมที่ขาวเนียนของแตงกวากำลังถูกสุนัขตัวผู้พันธุ์ลาบราดอร์ตัวใหญ่ สีดำทะมึน ซึ่งคงเป็นเจ้าข้าวต้มสอดใส่อยู่

เจ้าข้าวต้มปีนขึ้นมาอยู่บนหลังของแตงกวา ใช้สองขาหน้ากอดเอวเพื่อนเธอไว้แน่น ส่วนสองขาหลังก็ยืนมั่นคงอยู่บนพื้น มันกำลังเย่อซอยเอวยิกๆ อย่างรุนแรงและต่อเนื่อง ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวด้วยความสุขสม ลิ้นห้อยออกมาเล็กน้อย แท่งเอ็นสีชมพูลำใหญ่ของมันวิ่งรูดเข้าออกรูของแตงกวาอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง จนกลีบสาวของแตงกวาปลิ้นร่าออกมาตามจังหวะการกระแทก เสียง จ๊วะ! จ๊วะ! ดังสนั่นราวกับเสียงปลาช่อนดูดน้ำ

"อร๊าย! ๆ โอ๊ย! แรงอีก แรงๆ ข้าวต้ม!"

แตงกวากรีดร้องด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าของเธอเหยเกเหมือนจะร้องไห้ ดวงตาปิดสนิท เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายทั่วร่างขาวๆ แบบสาวอวบ แสดงให้เห็นว่าเธอทั้งเจ็บปวดและสุขสมไปพร้อมๆ กัน เสียงกรีดร้องของเธอแทบจะทำให้กระจกสั่นสะเทือน

โบ๊ะ! เสียงดังสนั่น กล่องเค้กวันเกิดก้อนโตที่องุ่นถืออยู่ในมือร่วงหล่นลงพื้น พอมองผ่านกล่องใสๆ เธอก็เห็นว่าเค้กวันเกิดที่ตั้งใจนำมาเซอร์ไพรส์เพื่อนนั้นเละตุ้มเป๊ะไปหมด ครีมสีขาวกับเนื้อเค้กสีน้ำตาลปะปนกันมั่วไปหมด

"แบบนี้สินะถึงไม่ยอมแต่งงานมีผัว ตายแล้วยัยแตงกวา" องุ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกตกใจระคนประหลาดใจอย่างที่สุด

นี่คือความลับที่แตงกวาเก็บซ่อนไว้ตลอดมา เธอไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนสนิทของเธอจะมีความลับเช่นนี้เหมือนกับเธอ

"ใครน่ะ!" แตงกวาร้องด้วยความตกใจ เธอรีบลุกหนีเจ้าข้าวต้มแล้วคว้าผ้าขนหนูสีชมพูผืนใหญ่มาพันรอบตัวอย่างลวกๆ ก่อนจะวิ่งมาส่องหน้ามองออกหน้าต่างบ้านด้วยความร้อนรน

"แฮร่! สวัสดีจ้ะแตง" องุ่นโบกมือยิ้มแห้งๆ เธอไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิดที่แอบดู

ตุบ! ๆ ๆ แตงกวาในร่างสาวอวบรีบเปิดประตูวิ่งออกมาบีบคอองุ่นทันที "นี่แกเห็นแล้วใช่ไหม เห็นหมดแล้วใช่ไหม! ทำไมไม่กดกริ่ง ยัยบ้า!" แตงกวาโวยวายลั่น เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความอับอาย

แค่ก! ๆ ๆ องุ่นหน้าดำหน้าแดง เธอพยายามแกะมือเพื่อนออก แตงกวารีบปล่อยมือออกจากลำคอเพื่อนเมื่อเห็นองุ่นเริ่มหายใจไม่ออก

"อย่าบอกใครนะยัยแตง! ก็ฉันเลี้ยงหมาตัวผู้ไว้รับจ้างผสมพันธุ์นี่นา ถ้าฉันไม่สอนพวกนี้ผสมพันธุ์แล้วใครจะสอนยะ!" แตงกวาบ่นไม่หยุด ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ

"ฮิ! ๆ ๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้ถามสักหน่อย ว่าแต่ ฉันไม่บอกใครหรอกน่า แล้วสอนยังไงล่ะ อยากรู้จังว่าทำยังไง" องุ่นแสร้งแกล้งทำเป็นไม่เคยร่วมรักกับสุนัข แม้ในใจจะรู้อยู่แล้วว่าแตงกวาก็ไม่ต่างจากเธอ

แตงกวาถอนหายใจเฮือกใหญ่ "เข้ามาสิ จะทำให้ดู แกอย่าไปบอกใครนะ ฉันเอาแกตายแน่" แตงกวาตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งขู่กึ่งเชิญ

องุ่นก้มลงหยิบกล่องเค้กที่เละตุ้มเป๊ะขึ้นมา แล้วเดินตามเพื่อนรักเข้ามาในบ้าน ทันทีที่เข้ามาในห้องนั่งเล่น แตงกวาก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วจัดการนั่งอ้าขาออกอย่างสบายๆ เธอไม่รอช้า แกะกล่องเค้กที่เละๆ ออกมา แล้วใช้เนื้อเค้กและครีมสีขาวขุ่นป้ายหัวนมสองข้างของตัวเองอย่างไม่สะทกสะท้าน จากนั้นก็ป้ายลงไปที่หว่างขานูนโหนกด้วย

โฮ่ง! ๆ ๆ ๆ เจ้าหมาสามตัว ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเจ้าข้าวหลาม รีบกระโดดขึ้นมายืนบนโซฟา แย่งกันเลียกินเค้กที่อยู่บนเต้าใหญ่ของสาวอวบอย่างตะกละตะกลาม ส่วนอีกสองตัวมุดหน้ายาวๆ แย่งกันเลียครีมเค้กที่ร่องสาวของแตงกวาอย่างไม่ลดละ

อร๊า! ๆ อื้อ! อือ!

แตงกวาทำหน้าร่านๆขณะกัดริมฝีปากตัวเองร้องคราง ดวงตาเยิ้มปรือด้วยความสุขสม เธอหันมามององุ่นที่กำลังอ้าปากค้างด้วยความตกใจและตื่นเต้นกับภาพตรงหน้า