Episode 15 โลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญ
คาร์ลินส่งสายตามองไปยังเจโรมพยายามสื่อให้เขาหยุดพูดจาเพ้อเจ้อออกมา เนื่องจากเธอรู้ดีว่าพ่อเธอทำได้มากกว่าแค่ขู่แน่นอน
“พูดจาเพ้อเจ้ออะไรน่ะ อยากตายจริงๆ รึไง” คาร์ลินบนเสียงแหลม พรางพยายามขืนตัวออกจากการันธนาการของลูกน้องพ่อเธอที่จับตัวเธอเอาไว้ไม่ให้เข้าไปช่วยเจโรม
“เพ้อเจ้อตรงไหนฉันพูดจริงต่างหาก เธอบอกว่าพ่อเธอเป็นมาเฟียไม่ใช่เหรอ เพราะงั้นฉันถึงต้องคุยภาษามาเฟียกับพ่อเธอไง” เจโรมยกยิ้มมุมปากด้วยท่าทีสบายๆ ดูไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย
“ภาษามาเฟียกับภาษาหน้าตัวเมียมันต่างกันนะ” อาคินตอบกลับเสียงเรียบแววตาของหนุ่มน้อยที่พึ่งเริ่มจะเริ่มแตกหนุ่มได้ไม่นานแข็งกร้าว และนิ่งสงบต่างกับวัยรุ่นในวัยเดียวกันอย่างสิ้นเชิง
“งั้นบอกหน่อยสิว่าภาษามาเฟียที่นายใช้มันเป็นยังไง?” เจโรมเลิ่กคิ้วหนาขึ้นพรางยกยิ้มมุมปากราวกับเอ็นดูท
