หญิงสาวคุยกับแพรไหมอีกสักพักจึงวางสาย นิรดายิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อคิดว่าเธอจะแกล้งคนที่ทำให้เธอทุกข์ใจเสียให้เข็ด
“พี่สาวยิ้มอะไรคะ” รำเพยถามนิรดา เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน นิรดาจึงเล่าให้รำเพยฟัง
“โห... นางมารร้ายกลับใจ แล้วพี่สาวจะทำยังไงต่อไปคะ” รำเพยถามยิ้มๆ เมื่อเห็นแววตาที่กำลังเป็นประกายของนิรดา เหมือนกำลังมีแผนการอันใดอยู่
แม้นิรดาจะดูเงียบๆ เรียบร้อย ไม่ค่อยพูดแต่ใช่ว่าจะยอมอะไรใครง่ายๆ
นิรดาหันไปยิ้มกับรำเพย ก่อนจะกระซิบกระซาบเสียงเบาเหมือนกลัวใครจะได้ยิน
รำเพยหัวเราะถูกใจพูดเสียงสดใส ยอมรับในแผนการนั้น
“ดีค่ะพี่สาว รำเพยมีเรื่องสนุกทำอีกแล้ว วันก่อนถ้าไม่คิดว่ายัยแพรไหมจะยั่วพี่ใหญ่กับพี่น้อย รำเพยไม่มีทางให้เข้าห้องนอนหรอกค่ะ จะให้นอนนอกห้องเสียให้เข็ด”
นิรดายิ้มขำท่าทางดีใจของรำเพยที่ได้แกล้งคนอีกตามเคย หญิงสาวส่ายหน้าไปมา แต่นึกขำตัวเองด้วยเหมือนกันที่ตัวเธอคิดแผนการแกล้
