คุณอรอุมาคลายความกังวลลงไปมาก คิดว่าอภิรักษ์คงเอาตัวรอดได้ แตกต่างจากคนในอ้อมแขนของลูกชายที่กำลังหลับหมดสติไปแล้วนั่นเอง
“เดี๋ยวชื่นช่วยเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องหนูด้วย”
ป้าชื่นที่รอคอยการกลับมาของเจ้านายรีบรับคำสั่งทันที
“ส่วนใหญ่ตามแม่ลงไปคุยกันข้างล่างหน่อย”
นางหันไปทำตาดุใส่บุตรชายแทนเมื่อคลายใจเรื่องอภิรักษ์ไปได้เพราะคิดว่าคงเอาตัวรอดได้
เมื่อมารดาเดินออกไปจากห้องแล้ว เขาจึงจำต้องเดินตามมารดาออกไปด้วย
ร่างสูงละล้าละลังเมื่อหันไปมองร่างภรรยาสาวที่หลับไหลอยู่บนเตียง รู้สึกห่วงใย อยากอยู่ดูแลเธอใกล้ๆ แต่ต้องตัดใจเดินจากมา
“ใหญ่ ทำไมน้องหนูถึงได้หลงเข้าไปในป่าท้ายไร่ได้”
คุณอรอุมาคาดคั้นถามบุตรชาย น้ำเสียงที่เครียดนั้นทำให้เขาเริ่มใจเสียไปเหมือนกัน
“ผมจะไปรู้เหรอครับ เห็นเธอกลับมาตั้งนานแล้ว ใครจะคิดล่ะครับว่าเธอจะหลงป่า” อภินันท์เฉไฉไปเรื่อย ทำให้มารดามองมาอย่างไม่
