อภินันท์แนบใบหน้าหล่อลงไปพูดกับเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากความรักของเขาอย่างเต็มเปี่ยม
“พี่ใหญ่ขา...ลูกยังไม่ได้ยินหรอกคะ” นิรดาว่าเขาอย่างอายๆ
“ใครบอกว่าไม่ได้ยิน ลูกสัมผัสถึงความรักของเราได้แล้ว ตอนที่มีชีวิตก่อเกิดขึ้นมาแล้วล่ะจ้ะ”
อภินันท์แนบร่างขึ้นไปสวมกอดร่างนุ่มนิ่มอีกครั้ง
“พี่สัญญาว่าจะดูแลน้องหนูกับลูกของเราให้ดีที่สุด”
เขาจุมพิตไปอีกครั้งที่หน้าผากมนและแก้มนวล
“นอกจากจะดูแลแล้วต้องตามใจน้องหนูด้วยนะคะ”
นิรดาสำทับมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ได้สิคนดี น้องหนูบัญชาอะไรพี่จะทำตามทุกอย่าง”
อภินันท์ให้คำมั่นสัญญาโดยไม่อิดออด นิรดาซุกซบใบหน้ากับอกกว้าง หญิงสาวหลับตาลงอย่างแสนอบอุ่นปลอดภัยในอ้อมแขนของเขา
เธอคิดว่าต่อไปในอนาคตอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เธอยังมีเขาอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป
“ลูกรักของพ่อ โอ๋... อย่าร้องนะครับ”
อภินันท์อุ้มเจ้าตัวน้อยแนบอกกล่อมไม่ให้ร้อง
“โห... พี่ใหญ่เ
