บ่ายของอีกวัน…
บนเตียงนอนกว้างมีหนึ่งร่างของชายหนุ่มกำลังสะลึมสะลือจากการตื่นนอน มือควานหาร่างของใครบางคนที่ร่วมมีสัมพันธ์อันดีกันมาตลอดทั้งคืนหวังจะคว้าเธอเข้ามากอดทว่าเขากลับพบแต่ความว่างเปล่า
ดวงตาคมเข้มเบิกกว้าง คิ้วย่นเข้าหากันเป็นปมด้วยความสงสัย พร้อมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องนอนที่เงียบสงัดด้วยความสงสัย พลันลุกขึ้นไปดูหญิงสาวในห้องน้ำเผื่อว่าเธอจะอยู่ในนั้นแต่กลับว่างเปล่าเหมือนกัน ไม่ว่าจะห้องนั่งเล่นหรือห้องครัวก็ไร้เหงาของหญิงสาวคนนั้น คนที่เขาสานสัมพันธ์เป็นหนึ่งเดียวกันตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา
“ไปไหนวะ” เสียงทุ้มพึมพำระคนโมโห ยกมือเสยผมที่หล่นลงปรกหน้าแรง ๆ อย่างต้องการระบายความหงุดหงิดที่สุมอยู่ในอก
พร้อมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาหมายจะทักหาหญิงสาว แต่แล้วก็ต้องชะงักกับข้อความของเธอที่พิมพ์ทิ้งไว้
“ฉันมีธุระด่วนต้องไปทำ” พร้อมยิ้มหยันพลางคิดใน
