พิษรักร้ายนายมาเฟีย

-2-ทักทาย

-2-

ทักทาย

"น้องมีน น้องมีนครับ น้องมีนครับ! "

"เอ่อ คะ ค่ะ? "

"เป็นอะไรรึเปล่าครับคำถามเมื่อกี้ไม่โอเครึเปล่าพี่เปลี่ยนคำถามให้ได้นะ"

"เมื่อกี้พี่ถามว่าอะไรนะคะ พอดีมีนได้ยินไม่ถนัด ขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ" มีอาหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงนักข่าวเรียก

"อ๋อ ไม่เป็นไรๆ พี่ก็นึกว่าเราเป็นอะไร"

นักข่าวทวนคำถามให้เธออีกครั้ง ก่อนจะถามต่ออีกสองสามคำถามให้พอได้ลงสกู๊ปข่าวบันเทิง

"เป็นคนสวยก็เหนื่อยหน่อยนะคะ" พัดชาเอ่ยแซวมีอาที่เดินมาร่วมวงสนทนาด้วยหลังจากเสร็จสัมภาษณ์ เพราะความน่ารักเป็นกันเองของนักแสดงสาวทำให้เธอสนิทกับบรรดาภรรยาของเพื่อนสามีเอ็มม่าไปโดยปริยาย

"ฮ่าๆ ถ้ามีนสวยสามีพวกพี่คงต้องเลือกภรรยาจากหน้าตาแน่ๆ เลยค่ะ" มีอาชมเปาะ

"พูดแบบนี้พี่ก็เขินแย่สิคะเอาไปอวดคนอื่นได้ไหมว่ามีอาชมว่าสวย" ปลายฟ้าทำท่าทีเขินทีเล่นทีจริง

"ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ หลักฐานมันฟ้องชัดๆ อยู่บนใบหน้าพวกพี่อยู่แล้ว" มีอาตอบกลับทันควันถึงเธอจะเป็นนักแสดงที่ใครหลายคนว่าสวย แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี้ไม่สวย พวกเธอสวยและมีเสน่ห์เป็นตัวของตัวเองขนาดเธอเป็นผู้หญิงเธอยังชอบ

"เดี๋ยวมีนขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

"ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม" เอ็มม่าถามด้วยน้ำเสียงหวังดี

"ไม่เป็นไรค่ะ มีนไปแป๊บเดียว เดี๋ยวคุณมาร์ตินจะหาพี่ไม่เจอ"

"โอเคจ้ะ" เอ็มม่ายิ้มหวานให้นักแสดงสาวก่อนที่เธอจะเดินแยกออกไป

ร่างบางบนรองเท้าส้นสูงกว่าสี่นิ้วเดินมาหลบนั่งพักตรงเก้าอี้ตรงทางเดินระหว่างไปห้องน้ำ เพราะรองเท้าส้นสูงที่ดูเหมือนจะขนาดเล็กกว่าเท้าของเธอทำให้ข้อเท้าเธอเริ่มอักเสบ

มือเรียวก้มลงไปถอดรองเท้าออกวางไว้ใกล้ๆ ก่อนจะก้มลงไปดูข้อเท้าที่ตอนนี้เริ่มบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด

"อ้วนขึ้นเหรอ หรือทีมงานเอารองเท้ามาให้ผิดไซซ์นะ" มีอาบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ

หลังจากนวดข้อเท้าตัวเองไปได้สักพักเธอก็จัดการสวมใส่รองเท้ากลับเข้าไปเหมือนเดิม แต่จังหวะที่ใบหน้าหวานกำลังเงยขึ้นมาเธอก็เห็นร่างหนาของผู้ชายคนหนึ่งพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสามคนกำลังจะเดินผ่านหน้าเธอไป

มีอาคลี่ยิ้มบางๆ ให้ร่างหนาเป็นการทักทาย ทว่าเขากลับเมินเฉยทำราวกับเธอเป็นอากาศธาตุไม่มีตัวตน ลูคัสไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเลยสักนิด ซึ่งนักแสดงสาวเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก

มีอาใช้เวลาอยู่ในงานต่ออีกชั่วโมงกว่าๆ ก่อนจะเปลี่ยนชุดเตรียมตัวกลับเพราะหมดหน้าที่ของเธอแล้ว เธอออกจากงานโดยใช้ประตูหลังของโรงแรมที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้เพื่อหลบนักข่าวที่รออยู่ด้านหน้าโรงแรม

กลิ่นบุหรี่ที่ลอยมาเตะปลายจมูกเชิดรั้นทำให้มีอาที่กำลังก้าวเท้าเรียวไปที่รถอดหันไปมองไม่ได้ เธอมองเขาอยู่ครู่หนึ่งอย่างชั่งใจก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปทัก

"มาสูดอากาศเหรอคะ"

"..."

"คงใช่สินะคะ เพราะข้างในก็มีที่สูบบุหรี่สำหรับแขกวีไอพีอย่างคุณลูคัสอยู่แล้ว"

"อย่ามาเรียกชื่อฉัน" ลูคัสตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเหมือนอย่างเคย ทว่าแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

"โอเคค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ...ฉันต้องเรียกคุณว่าอะไรดีคะ...บอสแล้วกันเพราะตอนนี้คุณเป็นนายจ้างฉัน" มีอาทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะเสนอไอเดียออกมา

"..."

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะบอส"

"อ้อ แล้วก็ขอบคุณสำหรับค่าตัวแบรนด์แอมบาสเดอร์ที่แพงหูฉี่ขนาดนี้ด้วยนะคะ" มีอาขยิบตาให้ลูคัสราวกับว่าเขาเป็นเพื่อนเล่นของเธอ ก่อนจะสะบัดขาเรียวเดินออกไปโดยไม่ได้หันกลับมามองอีกเลย

ลูคัสมองตามแผ่นหลังบางที่เดินห่างออกไป เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นก่อนจะใช้เท้าเหยียบมันจนดับแล้วเดินกลับเข้าไปในงานเมื่อแผ่นหลังบางหายลับตาไปแล้ว