ไม่ได้รักเธอ

บทที่ 1 ค่ะ..คุณเจ   Rrrrr Rrrrr เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นในช่วงสายของวันเสาร์ ปลุกให้ร่างสูงที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มขยับตัว เจคอปลืมตาอย่างงัวเงียมือหนาจับแขนเรียวของคู่ขาสาวสวยออกจากเอว แล้วหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียงมารับสาย “ครับพ่อ..” [เมื่อคืนนัดพ่อไว้ทำไมไม่กลับบ้าน ตอนนี้เจอยู่ไหนลูก] “เมื่อคืนเมาหนักครับขับรถไม่ไหวเลยนอนที่คอนโด” [ช่วงบ่ายมาที่บ้านหน่อยสิ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย] “ผมไปเลยก็ได้..แค่นี้นะครับ” ตู้ด ตู้ด เจคอปขยับลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำด้วยร่างที่เปลือยเปล่า เกือบยี่สิบนาทีร่างสูงที่พันผ้าเช็ดตัวรอบเอวเพียงผืนเดียวก็เดินออกจากห้องน้ำแล้วจัดการใส่เสื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อนนัก “เจคอปจะกลับแล้วเหรอ ไหนบอกจะพาเตยไปกินข้าวไงคะ” สาวสวยมหาลัยเดียวกันลุกนั่งบนเตียงมองเจคอปที่กำลังแต่งตัวอย่างน้อยใจ “พ่อโทรมาตาม ไว้ว่างๆ จะพาไป” สายตาคมปรายตามองคู่ขาเพียงนิดอย่างไม่ใส่ใจ “เจคอปก็พูดแบบนี้ทุกที แต่สุดท้ายก็เบี้ยวเตยตลอด” หญิงสาวหน้างอ เจคอปเห็นดังนั้นก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย “อย่าเยอะได้มั้ยวะ..ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง..อ่ะ นี่ค่าตัวเมื่อคืนจะได้ไม่บ่นอีก” เจคอปยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้คู่ขาก่อนเธอจะรับมานับแล้วยิ้มกว้าง ไม่ได้หัวใจได้เงินใช้ก็ยังดี ใครจะไม่อยากนอนกับเขาล่ะในเมื่อทั้งหล่อทั้งเปย์หนักแถมลีลายังเด็ดอีกต่างหาก เจคอปค่อนข้างดังในหมู่นักศึกษาหญิง เพราะตั้งแต่เข้าเรียนปี 1 คณะเภสัชศาสตร์ ก็เป็นที่โจษขานกันว่าทั้งหล่อทั้งรวยแล้วก็ใจป้ำสุดๆ ว่าไปเพื่อนของเขาอีกสองคนก็หล่อไม่แพ้กัน แต่เจคอปจะกร้าวใจเธอมากกว่าเพราะออกแนวแบดบอย “ขอบคุณนะคะ..” “อืม..ฉันไปนะ แล้วไม่ต้องแชทหาบ่อยๆ ล่ะรำคาญ ถ้าอยากเจอจะทักหาเอง และก็ไม่ต้องเสนอหน้าไปหาที่คณะ ฉันไม่อยากตอบคำถามเพื่อน” พูดจบเจคอปก็เดินออกจากคอนโดขนาดกลางของเตยไป โดยไม่ได้หันมองหน้าหญิงสาวสักนิดว่ารู้สึกเช่นไรกับคำพูดของเขา เจคอปมักเฉยชาใส่เสมอหลังจากจบกิจกรรมเริงรักด้วยกัน ไม่เคยมีคำพูดจาแสนหวานอย่างที่ผู้หญิงต้องการ มีแต่น้ำแตกแล้วแยกทาง หากติดใจเขาจะติดต่อมาเองและเธอก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เขายอมกินซ้ำ ว่ากันว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเจคอปหลงรักเพื่อนสนิทในกลุ่มนั่นเอง “ถ้าไม่ใช่สายเปย์หน้าหล่อ..แม่จะด่าให้เจ็บเลย ปากจัดเหลือเกินพ่อคู๊ณ”   @บ้านเวชวรรณ ร่างสูงก้าวลงจากรถคันหรูคู่ใจที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลาย สายตาคมกวาดมองไปทั่วบริเวณบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เด็กๆ อย่างสำรวจรู้สึกแปลกตากับต้นไม้ที่มีเยอะขึ้น เขาไม่ได้กลับบ้านเกือบๆ สามเดือน เนื่องจากย้ายไปอยู่คอนโดตั้งแต่เข้าเรียนปี 1 เพราะเดินทางสะดวกกว่าที่บ้านซึ่งอยู่ห่างกับมหาลัย “ใครวะ?” เจคอปจ้องมองเด็กสาวผมยาวสลวยที่ก้มๆ เงยๆ พรวนดินต้นไม้อยู่ตรงทางเดินเข้าบ้าน ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มแดงระเรื่อมีเหงื่อเกาะปลายจมูกเพราะอากาศร้อน ผิวขาวอมชมพู ขาเรียวที่พ้นกางเกงขาสั้นออกมาก็ดูเร้าใจไม่น้อย รูปร่างอ้อนแอ้นน่ารักจนไม่สามารถถอนสายตาออกจากเธอได้ “.......” ในจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีคนจ้องอยู่ทั้งสองจึงได้สบตากัน เด็กสาวอ้าปากค้างเหมือนตกตะลึงจนเจคอปนึกขัน สภาพนี้ตะลึงความหล่อกูแน่ๆ “เอ่อ..คุณเจใช่มั้ยคะ? ” ร่างบางรีบลุกเดินเข้ามาหาแล้วเอ่ยถามเสียงสั่นๆ เจคอปไม่ได้ตอบคำถามในทันทีเพราะกำลังสำรวจร่างกายคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า อกเป็นอกเอวเป็นเอวเลยแม่คุณ อายุเท่าไหร่แล้ววะทำไมนมถึงได้เกินตัว ขนาดอยู่ในเสื้อยังดูใหญ่มาก เห็นแล้วของขึ้น.. “ใช่..แล้วเธอ? ” คิ้วหนาเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม “หนูชื่อใบบัวค่ะ เป็นลูกพ่อศาลกับแม่บุษ” อ่อ..ลูกคนสวนกับแม่บ้านนี่เอง หึๆ กลับบ้านคราวนี้กูมีอะไรสนุกๆ ทำแล้วเว้ย “ทำไมฉันไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ? ” “บัวเพิ่งย้ายมาอยู่ได้สองเดือน” เด็กสาวที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นเสื้อยืดแขนยาวสีดำยืนบิดไปมา เพราะเขินสายตาคมของลูกชายเจ้านายที่มองมายังเธอแบบเปิดเผย ใบบัว เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของศาลกับบุษที่ทำงานอยู่บ้านเจคอปมาหลายปี ก่อนหน้านี้เธออาศัยอยู่กับยายและเรียนอยู่ที่จังหวัดน่าน ชีวิตของเธอก็เหมือนเด็กต่างจังหวัดทั่วไปที่พ่อแม่ต้องดิ้นรนหางานทำในเมืองหลวงแล้วส่งเงินกลับไปให้ ตั้งแต่จำความได้ก็มียายเป็นผู้เลี้ยงดูมาตลอดแทบจะไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่เลยด้วยซ้ำ แต่ทุกวันนี้เทคโนโลยีการสื่อสารที่ดีขึ้น จึงได้วิดิโอคอลคุยกันบ้างหากพ่อแม่มีเวลาว่าง แต่ชีวิตใบบัวก็ต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมื่อสองเดือนก่อนยายของเธอได้เสียชีวิตลง ใบบัวจึงจำเป็นต้องย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ที่นี่ ซึ่งคุณภามพ่อของเจคอปก็เมตตาอนุญาตให้เธอได้อาศัยพักพิง แถมท่านยังเป็นธุระจัดการเรื่องย้ายโรงเรียนให้เสร็จสรรพ ถือว่าบ้านเจคอปมีบุญคุณกับบ้านเธอเป็นอย่างมาก เพราะพ่อแม่ทำงานที่นี่มาหลายปี นอกเหนือจากเงินเดือนประจำคุณภามยังช่วยเหลือเรื่องเงินที่เป็นค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีก เพราะช่วงก่อนยายจะเสียท่านป่วยออดๆ แอดๆ เงินที่หามาได้ก็ไม่พอในการจ่ายค่ารักษา คุณภามเป็นคนออกให้ร่วมแสนบาท ฉะนั้นใบบัวจึงยินดีช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ เมื่อว่างจากเรียนหนังสือ “อายุเท่าไหร่แล้วเราอ่ะ” เจคอปถามด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่มจนใบบัวต้องก้มหน้าหลบสายตา “17 ปี ค่ะ” ..เชี่ย ยังไม่พ้นคุก เอาไงดีวะ ตะล่อมไปก่อนดีมั้ย หรือจะรวบเลยยังไงก็เด็กในบ้าน เกิดอะไรขึ้นก็ค่อยเคลียร์ทีหลัง.. “เรียนอยู่ม.5 เหรอ? ” “ค่ะ..” เด็กสาวพยักหน้าแล้วมองเขาอย่างสงสัย “อืม..ก็ห่างจากฉันสองปี..แล้วนี่เธอเป็นคนปลูกดอกไม้พวกนี้?” เจคอปชี้ไปรอบๆ “ค่ะ..คุณเจชอบมั้ยคะ” น้องถามอย่างพาซื่อแต่ตัวอีพี่กลับคิดอกุศล “ชอบสิ..ขาวแล้วใหญ่ขนาดนี้ใครจะไม่ชอบ” “คะ? ” ใบบัวเอียงคอทำหน้างงจนเจคอปหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ..ตาแบ๋วๆแบบนี้ท่าจะหลอกง่าย.. “ก็ดอกไม้สีขาวอ่ะสวยดี ฉันชอบ” เจคอปขยิบตาให้บัวใบอย่างขี้เล่นจนเด็กสาวหน้าแดง “อุ้ย..บัวลืมเลยค่ะ..คุณท่านสั่งบัวไว้ว่าถ้าคุณเจมา ท่านให้ไปหาที่ห้องทำงานได้เลยค่ะ” ปากสีชมพูจิ้มลิ้มขยับขึ้นลงพูดประโยคที่ยาวขึ้นทำเอาเจคอปตาพร่า เลือดในกายพลุ่งพล่านจนต้องเปลี่ยนท่ายืน ชายหนุ่มจ้องเด็กสาวจนเธอต้องเบือนหน้าหนีเพราะทำตัวไม่ถูก ด้วยความไร้เดียงสาที่ไม่เคยใกล้ชิดเพศตรงข้ามมากนักใบบัวจึงคิดแค่ว่าเป็นเรื่องปกติที่เจคอปจะมองเธออย่างสำรวจ เพราะเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก “โอเครับทราบ..ไว้ค่อยคุยกันนะ ฉันไปล่ะ..” เจคอปโบกมือให้เด็กสาวก่อนหมุนตัวเดินห่างออกไป แต่เหมือนคิดอะไรได้เขาก็หันกลับมามองเด็กสาวที่ยืนก้มหน้าอยู่อีกครั้ง “คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่..สามทุ่มเอานมอุ่นๆ ขึ้นไปให้ฉันที่ห้องปีกขวามุมสุดด้วยนะ ถ้าไม่ได้ดื่มนมก่อนนอนฉันนอนไม่ค่อยหลับน่ะ หึๆ ” รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าเพียงนิด แต่เมื่อเด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาสบตาเจคอปก็เปลี่ยนให้เป็นปกติในทันที “ค่ะ..บัวจะบอกแม่ให้นะคะ” “ไม่ได้ !” เจคอปพูดเสียงดังจนใบบัวสะดุ้ง ใบหน้าจิ้มลิ้มซีดเผือดเพราะคิดว่าโดนดุ คนตัวโตทำหน้าเซ็งจะให้บุษเอามาให้ได้ยังไง โอ๊ย..ก็เสียแผนหมดน่ะสิ “........” “เอ่อ..คือ ขอโทษที่ฉันเสียงดัง ส่วนเรื่องนมฉันว่าเธอควรเป็นคนทำนะเพราะสามทุ่มน้าบุษคงนอนแล้ว ฉันไม่อยากรบกวนน่ะ” แสร้งเป็นคนดีเสียหน่อยเผื่อสาวจะคล้อยตาม และดูท่าจะจริงเพราะเธอพยักหน้างึกๆ คนอะไรวะแค่พยักหน้ากูก็พาลคิดไปไกล แม่ง..น่าฟัดชิบหาย เอาไม่ได้ก็ขอล้วงหน่อยแล้วกัน ..ยินดีต้อนรับน้องเข้าสู่เมืองกรุงแบบเสียวๆ แค่คิดก็แข็งแล้ว สัส!.. “ก็ได้ค่ะ..บัวจะจัดการให้นะคะ” “สามทุ่มห้ามเลท เพราะฉันต้องดื่มนมก่อนนอนเวลานี้เป๊ะๆ” "ค่ะ..คุณเจ"