ด้วยว่ารวิดานั้นเป็นคนสวยน่ารัก การไปเรียนระดับมหาวิทยาลัยนั้นจึงมีหนุ่มๆ มารุมชอบมากมาย ยิ่งรู้ว่าเธอเปิดร้านอาหารอยู่ด้วยจึงแวะเวียนมาอุดหนุนอย่างเนืองแน่น นั่นทำให้ถิ่นหึงหวงเอามากๆ
“อุ๊ย! เฮียมีอะไรคะ” เธอตาโตใส่คนที่ดึงแขนของเธอไปหนีบเอาไว้กับรักแร้ หลังจากที่เขามารับเธอกลับหลังเลิกงาน
“หึง!”
“คะ?”
“หวง!” คนพูดหน้าบึ้งตึงจนคนที่เผลออุทานออกมาได้แต่ทำตาปริบๆ
“เวลามีผู้ชายมาจีบต้องบอกไปว่ามีผัวแล้ว”
“คะ?” เธออุทานใหม่อีกรอบ หน้าแดงซ่านลามไปถึงใบหู
“เฮียจะพารวิไปไหนคะ” เธอเอ่ยถามคนที่จับเธอยัดเข้าไปในรถ ท่าทีของเขาบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดอย่างที่สุด
“ไปเรียนมหาวิทยาลัยมีผู้ชายมาจีบเยอะไหม” เขาเอ่ยถามเสียงเข้มท่าทีหึงหวง
“เอ่อ... ไม่มีหรอกค่ะ” เธอโกหกคำโต เพราะไม่อยากให้เขาโกรธ
“เฮียจะทำโทษคนปากแข็งยังไงดี”
“ปากแข็ง” เธอทวนประโยคของเขา
“ผู้ร้ายปากแข็ง เฮียรู้ว่ามีคนมาจีบเยอะแยะ
