“เดี๋ยวก่อนเพคะ หม่อมฉันยังไม่พร้อม อ๊ะ”
“หากไม่รีบคลายเส้นเลือดจะไม่คลายออกเจ้าก็ไม่หายเจ็บ”
“โอ๊ย!! เจ็บ ๆ พอแล้ว ๆ เพคะ”
อันเฟยถอยห่างออกมาจากเขาที่กำลังนวดให้นางอยู่ พวกเขาสวมชุดอาบน้ำสีขาวลงแช่ในอ่างน้ำอุ่นพร้อมกัน แม้ว่าจะมีชุดอาบน้ำแต่ก็ไม่อาจปิดบังสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นจนหมด
“เสร็จแล้ว เจ้า…อาบน้ำไปนะข้าจะไปอาบข้างนอก”
อันเฟยเดินมากอดเขาเอาไว้จากด้านหลัง ท่านอ๋องเริ่มหายใจติดขัดเมื่อมือนางเริ่มอยู่ไม่สุขและเริ่มกอดเขาเอาไว้
“อันเฟย เจ้าจะทำอะไร”
“ไม่อาบด้วยกันหรือเพคะ สระนี้ออกจะกว้างขวางนะเพคะ”
“ข้า….กลัวว่าจะเผลอล่วงเกินเจ้า”
“ฟู่เฉิน”
“เจ้าอาบไปก่อน ข้าจะไปแช่น้ำข้างนอก”
เซียวฟู่เฉินไม่อาจจะแช่น้ำร่วมกับนางได้ เขากลัวว่าเขาจะทนไม่ไหวที่จะรังแกนาง เมื่อคืนก่อน กว่าเขาจะสงบอารมณ์ได้ก็ต้องแช่น้ำเย็นเกือบหนึ่งชั่วยาม หากวันนี้ยังทำเช่นนี้อยู่เขาคงควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่
