ราวกับร่างกายถูกจับมาหักกระดูกทีละชิ้น ตอนนี้แม้แต่จะขยับตัวยังรู้สึกว่ายาก อย่าพูดถึงเรื่องที่จะลุกขึ้นมาจากเตียงได้เลย สุดท้ายนางก็จับไข้จนได้เพราะบทรักที่หนักหน่วงเมื่อคืนนี้
“ไปต้มข้าวต้มมา เอาให้ละเอียดและต้มยาแก้ไข้มาให้ด้วย”
“ให้เรียกหมอหลวงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
“ไม่ต้องหรอก ต้มยามาก็พอ”
ท่านอ๋องสั่งเพียงคนจัดของมาเพื่อจะเช็ดตัวให้นาง ทั้งเรือนร่างนางตอนนี้แทบจะไม่มีที่ใดที่เขาไม่ทิ้งรอยเอาไว้ มองดูแล้วก็น่าสงสารอยู่ไม่น้อย
“อันเฟย เจ้าลุกไหวหรือไม่”
“อือ…..หนาว….”
“รออีกเดี๋ยวนะ ข้าเช็ดตัวยังไม่เสร็จ”
แม้แต่ด้านหลังก็เต็มไปด้วยรอยจูบที่เป็นจ้ำแดงจนทั่วไปหมด นี่เขาพึ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองรุนแรงถึงขนาดนี้ แต่ที่ตัวเขาก็ใช่ว่าจะน้อยไปกว่านาง ไหล่ของเขาทั้งแสบและร้อนเพราะถูกนางกัด หน้าอกและหลังก็เต็มไปด้วยรอยข่วนด้วยเล็บของนาง
“กินข้าวหน่อยนะอันเฟย”
เขาค่อย ๆ พยุงนางลุกขึ้นมานั่งเพื
