เมื่อหน้ากากถูกสวมจนเรียบร้อยแล้ว ฮั่วหลินอีลืมตาขึ้นกลับไม่พบเขาอีก นางหันไปมองรอบ ๆ กลับไม่พบวี่แววของบุรุษหนุ่มต่างแคว้นผู้นั้นอีกเลย
“หลินอี!! เจ้ามองหาผู้ใดอยู่งั้นหรือ”
“อันเฟย ตกใจหมดเลย ข้าก็…..เหตุใดพวกเจ้ามาช้านักเล่าพี่รองกับพี่ใหญ่ล่ะ”
“พวกเขากำลังตามมา ข้ากับท่านอ๋องพึ่งจะไปเล่นทายปัญหามาน่ะ แล้วนี่เจ้าเหตุใดมาอยู่ตรงนี้เจ้าเต้นระบำไปแล้วงั้นหรือ”
“ข้า…เปล่าหรอก อันเฟยข้ารู้สึกกระหายน้ำอีกแล้วล่ะ”
“อ้อ รอเดี๋ยวนะพี่ใหญ่ข้ากับพี่รองกำลังไปซื้อน้ำมาให้ ไปเถอะ ไปนั่งรอพวกเขาทางโน้นกัน”
หลินอีเดินตามอันเฟยไปนั่งรอที่พักข้าง ๆ สะพานที่มีโคมประดับแขวนเอาไว้ สายตาหนึ่งมองมายังพวกนางอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพานที่ถัดออกไป
“เจ้าเป็นของข้าเล่อหมิงอันเฟย ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแม้ว่าเจ้าจะหนีสัญญาหมั้นหมายนั้นมา”
“องค์ชาย พระองค์ทรงมั่นพระทัยหรือพ่ะย่ะค่ะว่าองค์หญิงหงหนานผู้นั้นจะยอมร
