“แต่เจ้าลุกไหวแน่หรือ”
“ไหวเพคะ ให้หม่อมฉันนอนต่อก็คงนอนไม่หลับแล้ว”
“เช่นนั้นก็ได้ เราไปกันเถอะ”
เขาค่อย ๆ อุ้มนางขึ้นมาจากเตียงและพาเดินไปที่ห้องอาบน้ำ อันเฟยค่อย ๆ อาบน้ำเพื่อชำระร่างกายให้เขา ท่านอ๋องจับตัวนางมากอดและให้นางฝากรอยเอาไว้บนกายเขาให้มากที่สุด
อันเฟยทั้งกัด ขบและเม้มจนแทบจะไม่มีที่ว่างเหลือบนแผงอกกว้าง นางค่อย ๆ อาบน้ำให้เขาจนเสร็จและเกล้าผมของท่านอ๋องเพื่อสวมกวานสีทองของแม่ทัพ
ชุดเกราะสีเงินถูกวางอย่างเรียบร้อยที่โต๊ะ นางเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ กงหลี่เป็นผู้ยกมาให้ วันนี้นางไม่มีน้ำตาแล้ว เป็นเรื่องที่ท่านอ๋องนึกแปลกใจไม่น้อยเมื่อนางค่อย ๆ สวมเข็มขัดให้เขาเป็นขั้นตอนสุดท้ายและเดินไปหยิบดาบคู่กายบนชั้นและถือหมวกสีเงินเดินมาหาเขา
“เหตุใดเจ้าไม่สบตาข้าเลยเล่าพระชายาที่รัก”
“หม่อมฉันกลัวว่าหากเผลอสบพระเนตรของพระองค์ จะทำใจปล่อยพระองค์ไปไม่ได้และไม่สามารถห้ามน้ำตาเอ
