"อย่าไปยืนตรงนั้น..." เสียงกันต์เอ่ยบอกจีเซลที่กำลังยืนเก้กังอยู่ตรงหน้ากระทะ มือหนาดันให้ร่างเล็กเดินไปยืนอยู่ในจุดที่ค่อนข้างปลอดภัยก่อนจะลงมือทำอาหารด้วยความชำนาญ
"จีก็อยากช่วยนะ" คนตัวเล็กงึมงำ
"เราทำอาหารไม่เป็น เดี๋ยวพี่ทำเองดีแล้ว"
"แต่..."
"เดี๋ยวเกิดเจ็บตัวอีก พี่ไม่ชอบเห็นเราเจ็บตัว" ทันทีที่เรียวปากหนาพูดจบ ทุกคนที่ยืนอยู่ก็ต่างจิกมือเคอะเขินไปกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่เว้นแม้แต่จีเซลที่ทำตัวไม่ถูกกับคำพูดจากอีกคน เพราะมัน...อยู่นอกเหนือจากสคริปต์!และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ท่าทางของพี่เพื่อนที่เหมือนกับว่าตั้งใจพูดคำนั้นกับเธอออกมาจริง ๆ ...
"คัต!...ซีนนี้ผ่านแล้วครับ" เสียงคนกำกับดังขึ้นทำให้จีเซลได้สติพยายามเลิกสนใจกับสิ่งที่ได้ยินก่อนหน้า ทว่า...
"อย่าเจ็บตัวอีกนะ" พูดจบ กันต์ก็เดินออกไปทิ้งให้คนตัวเล็กได้แต่ยืนใจสั่นไปกับคำพูดของเขา
"หมะ...หมายความว่าไง" ริมฝีปากบางขยับพึมพ
