“พี่กัส”
“ครับ” เจ้าของชื่อขานรับคำเรียก สายตาที่มองมานั้นทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“พี่กัสจัดการเรื่องเอกสารเปลี่ยนนามสกุลแล้วก็การ์ดเชิญงานแต่งไปให้พี่นิโคลเหรอ” สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้า ขอบตาร้อนผ่าวน้ำตาพร้อมไหลลงมาทุกเมื่อ
“ใช่ พี่คิดว่าเขาน่าจะมีงานเยอะจำเป็นต้องรู้ล่วงหน้าหลายวันหน่อย”
“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าหนูอยากมีงานแจกลายเซ็น...” คำถามนี้ทำเอาน้ำตาของฉันร่วงหล่นลงมา
“พี่ถามแม่ของหนูมา ความฝันสูงสุดของยูราที่มีคนรู้แค่ไม่กี่คน เพราะพี่ยังเคยสงสัยว่าทำไมหนูถึงไม่มีงานแจกลายเซ็นบ้าง อยากไปเจอบ้าง...ไม่ใช่ว่าไม่เฝ้ารอพี่รอหนูมาตลอด” ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นสัมผัสข้างแก้ม ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมา
“....” ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยตอนนี้ ความรู้สึกมันจุกแน่นในอกไปหมด
“เรื่องงานแจกลายเซ็นให้เป็นหน้าที่ของสำนักพิมพ์ ปกติจะเป็นช่วงงานออกใหม่ใช่มั้ย”
“อื้อ..
