กริ้ก!
ประตูห้องนอนปิดลงหลังจากที่ฉันโดนแม่ไล่กลับบ้านได้สำเร็จ สองเท้าก้าวเดินออกมาในขณะที่สายตายังจับจ้องที่ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าตู้กระจกข้างทีวี ดูเขาจะให้ความสนใจที่หนังสือที่อยู่ในตู้มากเลยนะนั่น หรือว่าอยากอ่านเหรอ?
“เอาออกมาอ่านก็ได้นะ ไม่ได้หวงอะไร”
“เปล่า” กัสตอบกลับแต่สายตายังคงมองอยู่แบบนั้น
“คุณจะกลับบ้านเลยมั้ย ถ้าจะกลับบ้านฉันจะกลับด้วยเลยหรือจะไปที่ไหนต่อ?”
“กลับบ้าน” คำถามของฉันได้รับคำตอบกลับมา แต่ช่างเป็นการตอบสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบเหมือนงอนฉันเหลือเกิน คนตัวสูงหันหน้ามามองแล้วเดินมาหา เมื่อใกล้ถึงตัวกลับเดินผ่านไปนั่งลงยังโซฟาด้านหลัง ไม่พูดไม่จาแล้วยังมองฉันด้วยหางตาอีกด้วย
สรุปว่างอนฉัน? งอนเรื่องอะไร?
20 นาทีต่อมา ณ ชั้นจอดรถของคอนโด
“ขอบคุณนะ ทุกอย่างที่ทำให้แม่ฉัน”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นในขณะที่เดินตามหลังกัสมาหยุดลงที่รถของเขา หลังจากจัดการทุกอย่างที่เกี
