“มีลดโทษมั้ย แบบ...กึ่งหนึ่ง”
ยูราพยายามต่อรองทุกอย่างเพราะเธอไม่อยากโดนเขาดุ ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่รู้เลยด้วยว่าจะดุอีกฝ่ายยังไง แต่คนเมาไม่ได้สติแล้วยังน่าแกล้งขนาดนี้ไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ อีกนั่นแหละ
“ไม่มี มีแต่รับโทษเต็ม” กัสพูดพร้อมกับโยนกระเป๋าและรองเท้าของยูราเข้าไปในรถ
“แต่หนูมี ~” ยูราพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวาน อาการเมาที่ทำให้ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังแสดงกิริยาที่ส่งผลต่อเขาได้มากมายแค่ไหน
“มีอะไร” กัสถามกลับอย่างใจเย็น มือที่กอดเอวก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังไม่ปล่อยมือ กลิ่นหอมจากคนตัวเล็กทำให้ต้องพยายามข่มใจไม่ให้ก้มหน้าไปดมกลิ่นกายของคนตรงหน้า
“การขอลดโทษ...พี่กัสอยากรู้มั้ย” ยูราทำแก้มป่อง ๆ ใส่หลังพูดจบ ดวงตาเยิ้มมองมาอย่างรอคำตอบ
“ลองเสนอมา”
“ถ้าหนูเสนอแล้วพี่กัสจะยอมรับมั้ย...” สองเท้าก้าวเดินเข้ามาชิดตัวเขามากยิ่งขึ้น
“เสนอมาก่อน เดี๋ยวพี่คิดอีกที” สิ้นเสียงยูราก็หันมองซ้าย
