"ข่าวดีอะไรคะ"
นับดาวเปิดโทรศัพท์มาอ่านไลน์แล้วโทรกลับไปทันที รณพีร์ฟังเสียงของเธอไม่ค่อยดีนัก ก่อนจะถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
"อยู่ไหนเด็กดี"
นับดาวน้ำตาร่วงหล่นมาทันที เค้าถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่สุด มือบางป้ายน้ำตาตัวเองออกช้าๆ
"หนูออกมาธุระค่ะ พี่พีร์มาหาหนูที่คอนโดได้ไหมคะ"
รณพีร์ฟังเสียงเธอร้องไห้ออกมาแล้วใจคอไม่ค่อยดี
"พี่จะไปเดี๋ยวนี้ แต่หนูหยุดร้องก่อนได้ไหม กลับบ้านดีๆ พี่จะรีบไปเลย"
นับดาวสะอื้นออกมาแล้วกดตัดสายไป เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนบางออกมาจากกระเป๋าแล้วซับน้ำตาของตัวเอง คนขับรถแท้กซี่มองอย่างอยากรู้ที่เห็นเธอร้องไห้แบบนี้ แต่เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
รณพีร์เดินเร็วๆมาที่รถของตัวเองแล้วโยนกระเป๋าเอกสารส่งๆไปด้านหลังก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ถ้ารถไม่ติดมาก ก็ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เค้าร้อนใจมากเหลือเกิน
นับดาวนั่งรอชายหนุ่มตรงหน้าล้อบบี้ เพราะเธอทำสติ้กเกอร์จ
