รถเก๋งค่อยๆขยับตัวไปได้ทีละนิด เพราะรถค่อนข้างติดยิ่งฝนตกแบบนี้ด้วยคงนานแน่ๆกว่าจะถึงบ้าน
"ไปบ้านผมนะจะสะดวกที่สุด"
เค้าบอกออกมาแล้วมองคนข้างตัว
"ถ้าอาจารย์คิดว่าดีหนูก็ไม่แย้งหรอกค่ะ"
นับดาวบอกเสียงเรียบ รณพีร์หยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมากดโทรออก
"เอาข้าวเปล่า2 คะน้าหมูกรอบ แกงจืดไข่น้ำ ผัดกระเพราทะเลครับ อีกสักชั่วโมงผมไปรับนะ" เสียงเค้าโทรสั่งอาหารออกไป
"มันคงดูไม่ดีถ้าใครมาเจอเราอยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ ไปบ้านผมสะดวกที่สุดนะ"
เค้าบอกอีกครั้งก่อนจะแอบมองหน้าเธอแล้วยิ้ม ผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง นับดาวหันมามองเค้าที่กำลังยิ้มแล้วยิ้มตามออกมา
"ยิ้มอะไรคะคิดอะไรอยู่" รณพีร์ก้มหน้าลงซุกหน้ากับแขนตัวเองระหว่างที่รถติดไฟแดงยาวนานกว่าสามนาที
"ผมเขินมากคุณน่ารักจริงๆนับดาว" เค้าบอกตามตรง
"อาจารย์ชมหนูแต่อาจารย์มาเขินหนูหรอคะ"
"ใช่ชมเองแต่เขินเองนี่แหละ"
รณพีร์ยอมรับออกมา "กว่าจะไ
