พอได้ยินคำของหรันเยี่ยนางก็ยิ้มแห้งๆ ออกมา จริงอย่างที่บุตรสาวพูด นางจะบอกเรื่องนี้กับคนนอกได้อย่างไร
“ที่ดินที่ท่านพ่อได้มา ท่านนำมาปลูกผักทั้งหมดเลยดีหรือไม่ ต่อไปหากจะนำผักดองออกไปขาย ท่านยังบอกผู้อื่นได้มาจากผักที่ท่านปลูก”
“จริงด้วย บุตรสาวของข้าฉลาดยิ่งนัก” นางหู่เหมยร้องออกมาอย่างยินดี เรื่องนี้จ้าวซ่งก็เห็นด้วยเช่นกัน
“ข้าให้เมล็ดผักเจ้าไปปลูกได้ เมื่อผักเก็บเกี่ยวได้แล้ว เจ้าก็ส่งกลับเข้ามาในมิติเพื่อแปรรูป เช่นนี้เจ้าก็จะไม่เสียของที่อยู่ในมิติไปด้วย” เสี่ยวไป๋แนะนำนาง
“ขอบคุณเจ้ามากเสี่ยวไป๋” นางยิ้มออกอย่างยินดี
ทั้งสี่คนต่างช่วยงานหรันเยี่ยนางตลอดทั้งวัน แต่น่าแปลกที่พวกเขาต่างไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด
พอพักจากทำงาน ทั้งหมดนอกจากนางหู่เหมยจะมานั่งในบ้านเพื่อศึกษาตำราที่เสี่ยวไป๋นำออกมา จ้าวซ่งและบุตรชายฝาแฝดต่างชื่นชอบกระดาษที่ได้มาไม่น้อย
มันเขียนได้ลื่น ทั้งยังขาวสะอา
