Dahan-dahang iminulat ni Isabel ang kanyang mga mata, ngunit napakunot ang kanyang noo dahil hindi pamilyar ang silid na kinalalagyan niya. Marahan niyang iginala ang kanyang mga mata.
Puting kisame at puti din ang pintura ng dingding ng silid na kanyang kinaroroonan. Nakita rin niya ang mga aparato sa may gilid, ibig sabihin nasa ospital pala siya.
Hindi kasi niya maintindihan ang nangyari sa kanya kanina sa paglapit niya sa mama ni Ellion ay bigla siyang nakaamoy ng napakabaho at iyon ang naging sanhi kaya bigla na lang umikot ang kanyang paningin.
Wala siyang kasama sa silid na iyon, napapaisip tuloy siya kung sino ang nagdala sa kanya doon.
Maya-maya ay napalingon siya ng bumukas ang pinto ng silid, bumungad agad sa kanya ang naka-wheelchair
"Isabel! Asawa ko! Mabuti gising ka
