When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“พี่นิค จ้องมองพนักงานคนนั้นแปลกๆ ไม่พอใจหรือคะที่เขามากับแขก” “พนักงานของกาสิโนไม่ควรมาบริเวรที่มีแขก อีกอย่าง... นั่นคือพนักงานปีเตอร์สันพาเลซกาสิโนสอง ที่นี่คือหนึ่ง... พี่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นมาไกลเกินไป” “ผู้คนก็หลั่งไหลตามอำนาจเงินเท่านั้นแหละค่ะ...” พริสซิลล่าเคยเห็นพนักงานหาจ็อบนอกพิเศษอยู่แถวนี้อยู่บ้าง แต่คิดว่ามันนอกเวลางานของพวกเธอเหล่านั้นที่จะไปไหนกับใครก็ได้ แต่ก็ควรจะสวมชุดที่ไม่ใช่ชุดพนักงานเพื่อไม่ให้โรงแรมเสียชื่อเสียงไปด้วย... หล่อนคิดว่าพนักงานคนนั้นไม่ได้หนีงานมาจึงบอกกับพี่ชาย “คงไม่ได้อยู่ในเวลางานของเขามั้งคะ...ถ้าไม่อย่างนั้นคงออกมาไม่ได้ เราอย่าไปสนใจเลยถ้าเขาหนีงานมาจริงคนที่ตักเตือนคนแรกคงเป็นหัวหน้าเขา ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้างก็ดีค่ะ” อัครวินธ์ไม่ตอบคำถามของพริสซิลล่า แต่คิดว่าเขาคงต้องให้ใครจับตาดูพนักงานคนนี้แล้วว่า อย่าให้ทำอะไรออกนอกหน้าแบบวันนี้ม