“กราบงามๆ ค่ะพี่เจน พราวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เดี๋ยวออกมา” พราวรุ้งทำท่ากราบที่ไหล่เจนสุดาจริงๆ ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปห้องเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะเริ่มงานในวันนี้ เจนสุดาหัวเราะน้อยๆ ก่อนที่จะหันหน้ากลับมามองคนไข้ที่เริ่มมานั่งรอที่หน้าห้องตรวจ แต่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้
“สวัสดีค่ะอาจารย์ชัชไม่ทราบว่าอาจารย์มาพบอาจารย์กฤชเหรอคะ” เจนสุดาแกล้งถามออกไป แต่ในใจก็ใจสั่นเล็กน้อย เมื่อกี้เขามาทันที่จะได้เห็นพราวรุ้งหรือเปล่า ไม่รู้ฝ่ายนั้นไปสร้างเรื่องอะไร ร้อยวันพันปีพีรชัชไม่เคยมาหาพราวรุ้งเลย แล้วอยู่ดีๆ มาหาแบบนี้ มันแปลกมากจริงๆ
“เปล่าผมมาหาพราว” พีรชัชตอบไปตามจริง
“พราวออฟค่ะ” เจนสุดาจำเป็นต้องโกหกตามที่พราวรุ้งบอก เธอไม่รู้ว่าทั้งคู่มีเรื่องอะไรกัน แต่งานนี้มันไม่ปกติเสียแล้ว
“แล้วที่เข้าไปเมื่อกี้ไม่ใช่พราวหรือครับ” พีรชัชเอ่ยถามเพื่อจับผิด เพ
